De eerste hindernis

Vrijdag 30 januari

Om 5.30 uur liep de wekker af, maar ik was al lang wakker, ik had nauwelijks geslapen. Gedoucht en helaas moest ik het zonder koffie doen, want ik moest natuurlijk nuchter blijven. Mijn zus en moeder kwamen om 6.00 uur ook naar beneden. Maar niet al te lang meer gewacht en bijtijds naar het ziekenhuis vertrokken.

Daar arriveerden we al om 6.45 uur op de afdeling C42. De nachtdienst was nog aan het werk en de dagdiensten moesten nog arriveren, maar toen die er waren werd ik ook direkt opgeroepen. Op de kamer moest ik me in een operatiejasje hijsen en kreeg ik pre-medicatie: 2 paracetamol, 2 oxazepam en 2 Dormicum (slaapmiddel), nou en dat werkte als een tierelier; binnen 15 minuten was ik al lekker aan het dommelen. Om ca. 7.50 uur werd ik richting OK gebracht door een vrouw met ongelooflijk rood haar, tot daar liepen "ons mam" en mijn zus mee, en op de verkoeverkamer werd ik verder klaargemaakt voor de operatie. Ik herinner me dat ik op de OK nog wel aan het "dwingen" ben geweest, omdat ik vastgelegd wilde worden, want zoals velen weten, ben ik de vorige keer niet ongeschonden van een OK afgekomen, omdat ik van de OK tafel af was gevallen en dat wilde ik niet nog eens meemaken en uiteindelijk hebben ze me ook maar vastgelegd, zodat ik rustig bleef.

Ik geloof dat ik onder invloed van alle medicatie ook nog behoorlijk dom heb liggen "lullen" tegen het personeel op de OK, maar nadat ik het kapje op kreeg was ik volledig van de wereld en werd ruim 3 uur later weer wakker. Ik moest een cijfer aan de pijn geven en aangezien het goed zeer deed gaf ik de pijn een 8....hoppa, daar ging de eerste dosis morfine in het infuus, en zo ging dat nog 2x. Helaas was me niet verteld dat de combinatie morfine-narcose misselijkheid kon geven, en dat heb ik geweten. Om 12.15 uur was ik terug op de afdeling en helaas werd ik daar dus goed misselijk en moest overgeven, maar gelukkig hebben ze daar dan ook weer middeltjes voor. Veel geslapen en elk uur werd de wond en de drain gecontroleerd door de verpleegkundigen. Om 15.45 kreeg ik het middeltje tegen de misselijkheid, mijn zus en ons mam gingen even weg. Na ca. 3 kwartier belde ik hen op waar ze waren, want toen had ik al bouillon en beschuit gehad en voelde me weer redelijk goed en knapte ik steeds beter op. De pijn was goed te houden en uiteindelijk heb ik nog een snee brood op en yoghurt.
Mijn zus en ons mam zijn tot ca. 20.00 uur gebleven en die zullen wel "gaar"zijn geweest van een hele dag in het ziekenhuis hangen, maar wat was het fijn dat ze er bij waren. Nog bezoek gehad van een vriendin, wat erg gezellig was en daarna voor eerst zelf weer naar de wc geweest, toen ging het infuus er ook uit, want anders moesten de verpleegkundigen 2 zakken achter me aan dragen ( infuus en drain) en het ging toch goed. Om 22.15 uur kreeg ik nog pijnstilling en werd het grote licht uitgedaan. Ik lag gelukkig op een kamer alleen en kon dus gewoon TV kijken zonder oortelefoon, maar dat heb ik maar heel even gedaan, want ik ben in een zeer diepe slaap gevallen.......écht ik heb in geen maanden zo lekker geslapen als die nacht in het ziekenhuis. De verpleegkundige zei de volgende ochtend dat ze zelden zag dat iemand zo lekker lag te "ronken". Zal wel komen doordat ik ook erg opgelucht was, dat eindelijk het "slechte weefsel" eruit is en dat de eerste stap naar herstel nu genomen was

Zaterdag 31 januari

Om 6.30 uur begint zo'n afdeling in het ziekenhuis al volop te draaien, met name natuurlijk die afdeling waar idereen waarschijnlijk naar huis gaat. De zaalarts komt iedereen controleren en als alles er goed uit ziet mag je vertrekken. Dat was bij mij dus gelukkig ook het geval....de 2 wonden zagen er goed uit. Twee wonden? Ja.... een van ca. 10 cm. in de oksel en een van ca. 6-8 cm. onder de linkerborst, die er dus nog steeds zit, inderdaad borstbesparend dus!! De drain werd er uitgehaald en met alle adviezen en suggesties voor een goed herstel mocht ik vertrekken. Mijn zus en zwager waren er al om 8.50 uur en ik was net klaar met mezelf op te frissen, dus konden we eigenlijk meteen weg. Om 9.50 was ik al weer in Doetinchem bij ons mam, enigzins wiebelig van de autorit, maar verder helemaal in orde.
Ik werd op de bank geïnstalleerd en daar ben ik 2 dagen lekker verwend. De hele familie is zo'n beetje in die 2 dagen op visite geweest en er hebben heel veel mensen gebeld.
Samen met ons mam lekker geluierd, tennis en schaatsen gekeken, een nieuwe pyama van ons mam gehad en voor de rest héél rustig aangedaan, ik kreeg ook geen kans om iets teveel te doen, want dan werd ik door ons mam direkt terugverwezen naar de bank.

Zondag 1 februari

De operatiewonden zagen er erg goed uit, bijna helemaal droog en nauwelijks nog wondvocht. Onder de oksel ben ik wel bont en blauw en alles is nog gezwollen. Geen problemen nog met oedeemvorming en ook de oefeningen kon ik al heel goed doen. Tuurlijk deed het nog pijn, maar dat is logisch. Verder mocht ik écht niet klagen, ik voelde me goed en ook redelijk fit.
S'Middags dan ook besloten dat mijn oudste zus me maandag weer naar Druten zou brengen. Ook omdat ik zo snel mogelijk met de fysiotherapie aan de slag wil om onder professionele begeleiding weer de arm goed te gaan gebruiken en het sporten, op een laag pitje, weer op te gaan pikken.

Maandag 2 februari

Bij ons mam nog even gedoucht en de wonden zagen er nog steeds erg goed uit. Na het douchen kon ik wel merken dat dat toch de nodige kracht kost. Alles weer ingepakt en blij dat ik, ondanks dat ik het erg goed heb gehad bij ons mam, weer naar mijn eigen stekkie terug ging. Lekker naar mijn eigen bed en mijn eigen bank.
Alvast de afspraken bij 2 fysiotherapeuten gemaakt voor de komende week.
Om 11.30 naar Druten vertrokken. En écht: het is ook weer erg prettig om gewoon weer thuis te zijn. Na de reis wilde ik ook nog even boodschappen gaan doen, maar dat ging écht niet meer; de pijn was te heftig en ik was er bijna misselijk van, dus maar verstandig geweest en mezelf op de bank geïnstalleerd en gewoon TV gekeken, maar dat werd dus slapen!!!


Dinsdag 3 februari

Lekker geslapen in mijn eigen bed......ik heb zelfs al geslapen op de zijde die geopereerd is, dus ook dat gaat goed.
Vanmorgen de boodschappen gedaan met het boodschappenkarretje, lopend door het dorp. Lekker om ook weer even in beweging te zijn en vooral weer van de frisse buitenlucht te "genieten".

Tja en wat moet ik er nu verder nog van zeggen: al met al is het me erg meegevallen, de pijn is goed met medicatie te bestrijden, de conditie is best goed ( dankzij het sporten van de afgelopen weken) en ik voel me ook best fit. Ik doe de oefeningen en ja hoor.....ik neem ook op tijd mijn rust. Maar bovenal is er de grote opluchting dat de eerste stap naar herstel is genomen en dat het "slechte weefsel" eruit is. Er is nog steeds geen oedeemvorming ( Afkloppen!!!) en ik heb het idee dat de zwellingen wel wat afnemen ( kan ook zijn dat ik dat gewoon heel graag wil en het is nu ochtend, dus dan zal het ook wel wat beter voelen)
Dus voor nu kan ik alleen maar zeggen.....het gaat goed met me!!!


Groetjes Hera