Eindelijk gaat het morgen dan gebeuren....de operatie.
Enigzins gespannen, maar vooral ook opgelucht dat morgen het "slechte" weefsel uit borst en oksel verwijderd wordt, want dat is en blijft raar, dat dat nog steeds in je lichaam zit, terwijl je nu al 3 weken weet dat dat niet goed is.
Ik moet al om 7.00 uur in het ziekenhuis zijn en wordt ca. 7.50-8.00 uur al geopereerd.
Mijn zus en moeder komen straks al en die gaan morgenvroeg mee en die bivakkeren ook tijdelijk in mijn huis en in het ziekenhuis.
Zaterdag mag ik, als er geen complicaties zijn, al weer naar huis, maar ik ga me lekker een paar dagen laten verwennen bij "ons mam"!!
Ik ben benieuwd, want ik ga onder algehele narcose en dat heb ik alleen heel vroeger als kind een keer gehad, maar daar weet ik niets meer van. Al die andere keren dat ik geopereerd ben ( 4x) was het met een ruggeprik of plexus-anesthesie ( verdoving van een hele arm door anesthesie in de oksel)
Maar morgen gaat het dan beginnen, de start van een traject, waar ik wel tegenop zie, maar wat ik maar over me heen laat komen en ik zal wel zien. Gemakkelijk zal het niet altijd zijn, maar ik weet waar ik het voor doe. Aan het eind van dit jaar wil ik blij kunnen zijn dat ik deze "hindernis" ook weer met succes genomen heb.....ik hoop het maar!!!
En bij deze wil ik nogmaals iedereen bedanken voor alle lieve kaartjes,
sms-jes, telefoontjes, krabbeltjes, berichtjes, tekeningen en vooral alle lieve woorden die er gezegd en geschreven zijn.
Dat geeft me alleen maar meer moed!!
Tot gauw maar weer, ik laat volgende week wel weer weten hoe alles is gegaan
Groetjes Hera
donderdag 29 januari 2009
donderdag 22 januari 2009
Redelijk nieuws
Na een redelijke rustige nacht, waarin ik onder invloed van wijn en Valdispert, best goed geslapen had, moesten we vanmorgen om 8.50 uur in het ziekenhuis zijn voor de uitslag van de MRI-scan. Ik dacht dat ik rustig was, maar in de auto sloeg de spanning weer in alle hevigheid toe. "Ons mam" reed en maar goed ook, want ik denk dat ik toch niet helemaal safe had gereden.
"Ons mam" is al een paar dagen bij mij in Druten samen met de hond en dat is erg prettig en gezellig.
Om 8.30 uur waren we al in het ziekenhuis en nadat ik me gemeld had was ik binnen 5 minuten al aan de beurt. We werden in een kamer gezet en moesten daar nog ca. 5 minuten wachten.
Toen de dokter en co-assistent binnenkwamen had ik het idee dat ik al kon zien dat het nieuws, voor zover mogelijk in deze situatie, best positief was. En dat was ook zo: het wordt een borstbesparende operatie, alleen tenzij ze tijdens de operatie nog wat zien en dan alsnog besluiten om alles weg te halen. Maar voor nu wordt het dus borstbesparend. De MRI-scan gaf dus aan dat het mogelijk is en die gaf ook aan dat de rest van het borstweefsel er goed uit ziet. Ook de rechterborst ziet er verder prima uit. De lymfekklieren in de oksel worden wel allemaal verwijderd, maar dat wist ik al. Er viel gelijk een stuk spanning van me af, want er was in ieder geval verder niet nog iets meer gevonden, want daar ben je dan toch wel huiverig voor.
Verder met de dokter nog de afgelopen 2 weken doorgesproken, wat en hoe ik met het nieuws heb gedaan en hoe ik er tegenover sta.
Hij gaf mij aan het eind van het gesprek een groot compliment, hij zei: Je bent goed bezig, je bent positief en je bent realistisch, dat is een hele goede manier. Genezing is mogelijk, je gaat ervoor en dat is al een grote winst. Garanties kan hij natuurlijk niet geven, dat zegt hij ook, maar de statistieken wijzen uit dat ca. 95% geneest wanneer de kanker in één borst zit en niet familiair is. En ik hoor nu ook in mijn omgeving de verhalen van alle mensen die het geredt hebben.
Dus mensen......ik ga er inderdaad voor. Ik voel me goed, ik beweeg nu veel en probeer nog steeds door te sporten ( bijna dagelijks) de conditie op peil te brengen en ik merk ook al vooruitgang in mijn conditie. Gisteren voor het eerst ook naar een fysiotheapeute geweest voor ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen en een massage. Dat was geweldig....op een gegeven moment voelde ik de spanning van me afglijden, voor het eerst sinds 2 weken weer enige ontspanning in mijn lijf. Nadat uur was ik dan ook total-loss, maar die ontspanning heeft nog wel even aangehouden en dat was erg prettig.
Volgende week vrijdag is dan de operatie, ik zal blij zijn als dat gaat gebeuren, want dan wordt eindelijk dat weggehaald wat in mijn lijf zit en niet goed is.
Maar voor vandaag ben ik opgelucht met het nieuws wat ik gekregen heb en gaan "ons mam" en ik dat vanavond gewoon maar "vieren" en lekker buiten de deur een hapje eten!! Je moet tenslotte overal het positieve uithalen en het is nog lekker ook!!
Van de week trouwens ook nog bij mijn zus "gelogeerd". Maandagochtend van haar huis naar mijn moeder gewandeld, een wandeling van ca. 8 kilometer. Ik moest tijdens die wandeling wel een stuk door het
"Wehlse Bos" , een mooi stuk natuur, maar afgelopen maandag vrij donker door het slechte weer. s'Morgens om 10.00 uur liep ik daar in mijn uppie met de MP3 speler op. Na een tijdje ontdekte ik dat een eind achter me op het donkere bospad een man liep. Door de natte kou liep hij met opgetrokken schouders, helemaal in elkaar gedoken, petje op en hij liep net wat harder als ik, dus hij kwam langzaamaan dichterbij. Er liep ook een vrouw met 2 honden, dus ik dacht: maar even die honden aanhalen, maar die vrouw liep vanwege het slechte weer gauw door en die man kwam steeds dichterbij. Afgelopen 2 weken heb ik me al van alles in de kop gehaald, en nu dacht ik: Als je alles hebt gehad.............!!!??? Uiteindelijk passeerde die man me en zei ontzettend vriendelijk goedendag!!! Je kunt maar van alles bedenken...arme man!!
Halverwege de wandeling waaide mijn paraplu weg, in de sloot. Ik heb maar geen poging gedaan om die weer uit de sloot te vissen, ik ken mezelf nl., ik was er waarschijnlijk zelf ook nog ingevallen. Maar je raadt het al.....toen begon het pas écht te regenen. Drijfnat kwam ik in Doetinchem aan, bij moeders in een warm bad gelegen, oude pyamabroek van "ons pap" aan en jas en kleren in de droogtrommel weer moeten drogen.
Een enerverende wandeling dus, maar ik had wel mijn dagelijkse portie beweging gehad!
Hieronder een paar sfeerimpressies van een natte winderige wandeling!!
Groetjes Hera
donderdag 15 januari 2009
MRI
Na een turbulente en emotionele week moest ik vanmorgen om 8.45 uur in het ziekenhuis zijn voor een MRI-scan. Na een redelijke nacht, wel wat onrustig geslapen, werd ik om 8.00 uur opgehaald door een vriendin die gelukkig mee ging, altijd erg prettig om niet alleen te hoeven gaan en iemand bij je te hebben, waar je tegen aan kunt praten. En dat schijn ik nu in overvloed te doen. Ik praat veel over wat me nu overkomt, sterker nog; iemand zei van de week tegen me: Je "lult" me de gaten in de sokken!! Nou ben ik sowieso altijd al een prater, maar schijnbaar is het nu dus nog erger. En weet je.....het gaat vanzelf, ik kan niet anders!!
Eerst moest ik een vragenlijst invullen met vragen zoals: Heeft u metaal (schroeven, granaatscherven) in uw lichaam? Heeft u protheses? Op al die vragen kon ik nee invullen.
Daarna moest ik nog een andere vragenlijst invulen of ik al eerder een MRI had gehad etc.
Toen kwam ik in de MRI kamer. Ik zag het bed waarop ik moest gaan liggen met twee gaten erin. Daar moest ik op mijn buik op gaan liggen en, je begrijpt het vast al, mijn 2 borsten moesten in die gaten. Ik kreeg een soort infuusnaald ingebracht waarmee ze later contrastvloeistof in zouden brengen.
Daarna kreeg ik te horen dat het ca. een half uur zou gaan duren en dat ik een half uur dus volledig stil moest liggen. Ik vertelde dat ik ten gevolge van een whiplash nekklachten heb en dat dat nog wel eens moeilijk zou worden, maar ze hebben me zo gunstig mogelijk neergelegd. En dan........wordt je strak in een soort van harnas gelegd, armen langs het lichaam en er werd iets zwaars op mijn rug gelegd, zodat je geen kant meer op kan. Hoofdtelefoon op met Q-music er hard op ( Rond die tijd het zgn. "Foute uur" dus heb ik moeten luisteren naar BZN, ABBA, George Baker en meer van dat soort muziek. Nou hou ik van allerlei soorten muziek, maar misschien had ik beter 3FM kunnen aanvragen)
Toen begon het onderzoek, cq. foto's maken. Wat een herrie maakt dat. Harde klappen en een hoop getik en gehamer, niet echt prettig geluid, het overstemde wel het "Foute uur" , maar dat hoefde voor mij niet persé. Na een ca. een kwarier werd de contrast vloeistof ingespoten en werd het apparaat steeds warmer. Dit hadden ze van te voren niet gemeldt en na ca. 20 minuten had ik het zo vreselijk heet en was de stramme houding waarin ik lag zo lastig aan het worden dat ik toch maar even op de bel gedrukt heb om te vragen of dat warm worden erbij hoorde. Ik kreeg te horen dat dat kwam door de magnestiche velden van het apparaat, het was een soort magnetron-effect, maar de verpleegkundige zei dat het verder goed ging en dat het nog ca. 5 minuten zou duren. Ik dacht; dat zijn 2 liedjes en dat bleek ook zo te zijn.
Gelukkig was het toen klaar, en ik was inderdaad goed gegaard in die "magnetron". Man....ik dreef er bijna uit, niet te geloven; zo verschrikkelijk warm heb ik het lang niet meer gehad.
Ik hoop niet dat ik dit nog eens moet, het is geen prettig onderzoek, maar dat wist ik van te voren van de "ervaringsdskundige" dus had ik me daar ook wel een beetje op ingesteld, en viel het uiteindelijk toch nog mee, maar het zal geen hobby van me worden!! Nog wel even gemeldt dat ik het erg vervelend vond dat me dat niet verteld was dat het zo warm zou worden, maar de verpleegkudige vertelde dat ik ook wel extreem reageerde, het zal ook niet waar zijn!!
Nou, dit heb ik weer gehad, volgende week de uitslag hiervan, of het een borstbesparende operatie gaat worden of niet. Spannend?? Ik weet het zelf af en toe niet. Het meest vervelende op dit moment is gewoon dat er nog steeds iets in m'n lijf zit wat niet goed is en voor mijn gevoel moet dat eruit, liefst zo snel mogelijk. En of het dan borstbesparend is of niet, dat doet er eigenlijk niet zoveel toe....het moet gewoon weg!!
Opgelucht nu omdat dit er in ieder geval op zit, vanmiddag maar weer een uurtje sporten ( gisteren en eergisteren ook gedaan) om de conditie op peil te brengen voor de operatie en alles wat daarna volgt.
En uh.....elk nadeel heb z'n voordeel, ik ben al een paar kilo kwijt door de stress. En misschien heeft het dik zijn het komend jaar wel wat voordeel: ik heb natuurlijk wel wat reserves....nietdan??
Oh ja en ik wil alvast heel veel mensen bedanken voor alle lieve berichtjes,telefoontjes, kaartjes, kadootjes betaald van eigen zakgeld en steunbetuigingen.....écht hartverwarmend.
Groetjes Hera
Eerst moest ik een vragenlijst invullen met vragen zoals: Heeft u metaal (schroeven, granaatscherven) in uw lichaam? Heeft u protheses? Op al die vragen kon ik nee invullen.
Daarna moest ik nog een andere vragenlijst invulen of ik al eerder een MRI had gehad etc.
Toen kwam ik in de MRI kamer. Ik zag het bed waarop ik moest gaan liggen met twee gaten erin. Daar moest ik op mijn buik op gaan liggen en, je begrijpt het vast al, mijn 2 borsten moesten in die gaten. Ik kreeg een soort infuusnaald ingebracht waarmee ze later contrastvloeistof in zouden brengen.
Daarna kreeg ik te horen dat het ca. een half uur zou gaan duren en dat ik een half uur dus volledig stil moest liggen. Ik vertelde dat ik ten gevolge van een whiplash nekklachten heb en dat dat nog wel eens moeilijk zou worden, maar ze hebben me zo gunstig mogelijk neergelegd. En dan........wordt je strak in een soort van harnas gelegd, armen langs het lichaam en er werd iets zwaars op mijn rug gelegd, zodat je geen kant meer op kan. Hoofdtelefoon op met Q-music er hard op ( Rond die tijd het zgn. "Foute uur" dus heb ik moeten luisteren naar BZN, ABBA, George Baker en meer van dat soort muziek. Nou hou ik van allerlei soorten muziek, maar misschien had ik beter 3FM kunnen aanvragen)
Toen begon het onderzoek, cq. foto's maken. Wat een herrie maakt dat. Harde klappen en een hoop getik en gehamer, niet echt prettig geluid, het overstemde wel het "Foute uur" , maar dat hoefde voor mij niet persé. Na een ca. een kwarier werd de contrast vloeistof ingespoten en werd het apparaat steeds warmer. Dit hadden ze van te voren niet gemeldt en na ca. 20 minuten had ik het zo vreselijk heet en was de stramme houding waarin ik lag zo lastig aan het worden dat ik toch maar even op de bel gedrukt heb om te vragen of dat warm worden erbij hoorde. Ik kreeg te horen dat dat kwam door de magnestiche velden van het apparaat, het was een soort magnetron-effect, maar de verpleegkundige zei dat het verder goed ging en dat het nog ca. 5 minuten zou duren. Ik dacht; dat zijn 2 liedjes en dat bleek ook zo te zijn.
Gelukkig was het toen klaar, en ik was inderdaad goed gegaard in die "magnetron". Man....ik dreef er bijna uit, niet te geloven; zo verschrikkelijk warm heb ik het lang niet meer gehad.
Ik hoop niet dat ik dit nog eens moet, het is geen prettig onderzoek, maar dat wist ik van te voren van de "ervaringsdskundige" dus had ik me daar ook wel een beetje op ingesteld, en viel het uiteindelijk toch nog mee, maar het zal geen hobby van me worden!! Nog wel even gemeldt dat ik het erg vervelend vond dat me dat niet verteld was dat het zo warm zou worden, maar de verpleegkudige vertelde dat ik ook wel extreem reageerde, het zal ook niet waar zijn!!
Nou, dit heb ik weer gehad, volgende week de uitslag hiervan, of het een borstbesparende operatie gaat worden of niet. Spannend?? Ik weet het zelf af en toe niet. Het meest vervelende op dit moment is gewoon dat er nog steeds iets in m'n lijf zit wat niet goed is en voor mijn gevoel moet dat eruit, liefst zo snel mogelijk. En of het dan borstbesparend is of niet, dat doet er eigenlijk niet zoveel toe....het moet gewoon weg!!
Opgelucht nu omdat dit er in ieder geval op zit, vanmiddag maar weer een uurtje sporten ( gisteren en eergisteren ook gedaan) om de conditie op peil te brengen voor de operatie en alles wat daarna volgt.
En uh.....elk nadeel heb z'n voordeel, ik ben al een paar kilo kwijt door de stress. En misschien heeft het dik zijn het komend jaar wel wat voordeel: ik heb natuurlijk wel wat reserves....nietdan??
Oh ja en ik wil alvast heel veel mensen bedanken voor alle lieve berichtjes,telefoontjes, kaartjes, kadootjes betaald van eigen zakgeld en steunbetuigingen.....écht hartverwarmend.
Groetjes Hera
maandag 12 januari 2009
Schrik!
Dit wordt geen leuk bericht.
De meesten in mijn directe omgeving weten het inmiddels al en voor diegene die het nog niet weten zal het dan ook wel schrikken zijn.
Afgelopen donderdag is er bij mij borstkanker geconstateerd. Een enorme dreun!! Maar de kans op genezing is er, dus daar ga ik voor. Het is allemaal erg snel gegaan. Zondag 4 januari heb ik het knobbeltje in mijn linkerborst ontdekt, maandag 5 januari meteen naar de dokter gegaan die mij doorverwees naar de zgn "mammapoli", daar kon ik donderdag 8 januari al terecht. Donderdagmorgen om 8.00 uur waren we in het ziekenhuis, mijn lieve zus was gelukkig meegegaan. Na allerlei onderzoeken, die al wel aangaven dat het niet écht goed eruit zag, wist ik om 11.15 uur al de uitslag en die was dus niet goed. Borstkanker in de linkerborst en tot nu toe één uitzaaiing in een lymfeklier. Wat een klap.
En nu.....nu gaan ik het traject in, komen de week een MRI scan om te kijken of een borstsparende operatie mogelijk is ( wat zoals ze nu kunnen zien kan en dat is alvast positief voor zover!!) en op 30 januari wordt ik geopereerd. Daarna in februari de uitslag van de operatie en dan half maart waarschijnlijk de bestralingen en daarna nog chemo.Het wordt een zwaar jaar, ik weet wat me te wachten staat, omdat ik het afgelopen jaar het bij een vriendin heb kunnen volgen, die me nu overigens wel goed raad kan geven en dat is superfijn!! En zij is het voorbeeld dat je er door heen kunt komen.
Wat ik nu nodig heb is afleiding, gezonde voeding, rust afgewisseld met wat sport en wandelen, zodat ik in goede conditie aan alles kan beginnen. Soms wat makkelijker gezegd dan gedaan, als je "stijf" staat van de stress en daar gewoon spierpijn van hebt, waarvan je dan weer van alles gaat denken, maar ook dat hoort erbij, volgens de "deskundigen". Daarnaast wil ik wel gewoon gezelligheid en humor om me heen hebben en vooral relativeren, want met zeuren en piekeren wordt het niet beter, al zal dat af en toe toch wel gebeuren.
Ik heb inmiddels al ontdekt dat ik heel veel lieve mensen om me heen heb, die even vastberaden zijn als ik om de komende periode goed te doorstaan en die me willen helpen en bijstaan, dat geeft een onwijs warm gevoel en dat doet goed.
Sinds gisteren ben ik weer in Druten, ik ben nl. een paar dagen bij mijn moeder geweest die me lekker opgevangen heeft en bij wie ik enigzins tot rust ben gekomen, voor zover dat mogelijk is. Was best eng om weer alleen thuis te zijn, maar de nacht is redelijk goed gegaan, dankzij rustgevende medicatie.
Normaal heb ik altijd veel foto's bij mijn berichten.....dit keer niet. Het gaat me net iets te ver om een foto van mijn linkerborst er bij op te zetten, die overigens wel diverse kleuren heeft. Dus zullen jullie het als het om dit proces gaat het voor het grootste gedeelte zonder foto´s moeten doen, dat moet dan maar!!
Liefs Hera
De meesten in mijn directe omgeving weten het inmiddels al en voor diegene die het nog niet weten zal het dan ook wel schrikken zijn.
Afgelopen donderdag is er bij mij borstkanker geconstateerd. Een enorme dreun!! Maar de kans op genezing is er, dus daar ga ik voor. Het is allemaal erg snel gegaan. Zondag 4 januari heb ik het knobbeltje in mijn linkerborst ontdekt, maandag 5 januari meteen naar de dokter gegaan die mij doorverwees naar de zgn "mammapoli", daar kon ik donderdag 8 januari al terecht. Donderdagmorgen om 8.00 uur waren we in het ziekenhuis, mijn lieve zus was gelukkig meegegaan. Na allerlei onderzoeken, die al wel aangaven dat het niet écht goed eruit zag, wist ik om 11.15 uur al de uitslag en die was dus niet goed. Borstkanker in de linkerborst en tot nu toe één uitzaaiing in een lymfeklier. Wat een klap.
En nu.....nu gaan ik het traject in, komen de week een MRI scan om te kijken of een borstsparende operatie mogelijk is ( wat zoals ze nu kunnen zien kan en dat is alvast positief voor zover!!) en op 30 januari wordt ik geopereerd. Daarna in februari de uitslag van de operatie en dan half maart waarschijnlijk de bestralingen en daarna nog chemo.Het wordt een zwaar jaar, ik weet wat me te wachten staat, omdat ik het afgelopen jaar het bij een vriendin heb kunnen volgen, die me nu overigens wel goed raad kan geven en dat is superfijn!! En zij is het voorbeeld dat je er door heen kunt komen.
Wat ik nu nodig heb is afleiding, gezonde voeding, rust afgewisseld met wat sport en wandelen, zodat ik in goede conditie aan alles kan beginnen. Soms wat makkelijker gezegd dan gedaan, als je "stijf" staat van de stress en daar gewoon spierpijn van hebt, waarvan je dan weer van alles gaat denken, maar ook dat hoort erbij, volgens de "deskundigen". Daarnaast wil ik wel gewoon gezelligheid en humor om me heen hebben en vooral relativeren, want met zeuren en piekeren wordt het niet beter, al zal dat af en toe toch wel gebeuren.
Ik heb inmiddels al ontdekt dat ik heel veel lieve mensen om me heen heb, die even vastberaden zijn als ik om de komende periode goed te doorstaan en die me willen helpen en bijstaan, dat geeft een onwijs warm gevoel en dat doet goed.
Sinds gisteren ben ik weer in Druten, ik ben nl. een paar dagen bij mijn moeder geweest die me lekker opgevangen heeft en bij wie ik enigzins tot rust ben gekomen, voor zover dat mogelijk is. Was best eng om weer alleen thuis te zijn, maar de nacht is redelijk goed gegaan, dankzij rustgevende medicatie.
Normaal heb ik altijd veel foto's bij mijn berichten.....dit keer niet. Het gaat me net iets te ver om een foto van mijn linkerborst er bij op te zetten, die overigens wel diverse kleuren heeft. Dus zullen jullie het als het om dit proces gaat het voor het grootste gedeelte zonder foto´s moeten doen, dat moet dan maar!!
Liefs Hera
dinsdag 6 januari 2009
Winter!!!
Zo, de kerstboom is opgeruimd, ik had hem over het balkon naar beneden gegooid, daarna ging het sneeuwen, dus is er een afdruk van de kerstboom in de sneeuw ontstaan.
En brrrrrrr..........wat is het koud, maar wat een prachtig weer!!
Dus ingepakt als Eskimo ( Legging onder de lange broek, snowboots, vest, jas, 2 sjaals, pet,
handschoenen) en gewapend met de camera er op uit.
Langs de uiterwaarden van de Waal en over de dijk lekker sjouwen door de sneeuw!
Zo, de kerstboom is opgeruimd, ik had hem over het balkon naar beneden gegooid, daarna ging het sneeuwen, dus is er een afdruk van de kerstboom in de sneeuw ontstaan.
En brrrrrrr..........wat is het koud, maar wat een prachtig weer!!
Dus ingepakt als Eskimo ( Legging onder de lange broek, snowboots, vest, jas, 2 sjaals, pet,
handschoenen) en gewapend met de camera er op uit.
Langs de uiterwaarden van de Waal en over de dijk lekker sjouwen door de sneeuw!
Het lijken soms haast kristallen die op de takken zitten
En dit keer ( hieronder)mijn huis in wintersferen!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
