Een nieuw dagritme!!

Alweer ruim 2 weken terug van de camping. Wel een dag eerder terug gekomen dan gepland i.v.m het weer, omdat het op de geplande dag erg slecht weer zou worden. Maar nu dus alles weer lekker droog en schoon in kunnen pakken en in de schuur terug kunnen leggen ( met behulp van de buurman, wat erg fijn was, want die heeft alle zware spullen gesjouwd)
Het waren 10 fijne dagen, vooral als afsluiting van het hele chemo-gebeuren....... even iets anders en met name afleiding. Niet veel gedaan, te weinig gefietst, veel gelezen en vooral veel te veel ijs bij Talamini's gegeten. We "mochten" alleen ijs eten als er visite was, maar bijna alle dagen kwam er dus bezoek....................hmhmhmhm!!!
Ook leuke dingen gedaan: Naar Lichtenvoorde ( het dorp van mijn jeugd) geweest en bij Meijer de eigengemaakte fricandellen met de eigengemaakte mayonaise gegeten....zo lekker!
Twee familiefeestjes gehad.
Naar Bahia, het zwemparadijs in Bocholt in Duitsland geweest. Daar hebben ze speciale parkeerplaatsen voor vrouwen, waarvan ik later pas heb begrepen dat dat de parkeerplaatsen waren het dichtst bij de ingang van het zwembad en goed verlicht, speciaal voor de veiligheid van de vrouwen. In eerste instantie vond ik het natuurlijk behoorlijk beledigend.
Naar de "Gondelvaart" in Bredevoort geweest, met daar achteraan een geweldig vuurwerk.
Maar vooral ook gewoon lekker veel op de camping gebleven met een goed boek.
Al met al was het relaxed.

Na de camping een paar dagen thuis gebleven om wat op adem te komen, maar nu alles achter de rug is wat betreft de medische behandelingen en ik dus in die zin me wat kon gaan ontspannen, bleken de gewrichtspijnen en stijfheid weer volledig terug te komen. In combinatie met die kilootjes die er bij zijn gekomen niet écht een prettig gevoel. Daarnaast had ik veel pijn aan mijn linkerborst en oksel en hield ik veel vocht vast.

Op maandag na de vakantie direct weer met het sporten begonnen en dat hielp ook wel om met name het vocht weg te krijgen, maar de spierpijn in mijn linkeroksel en de pijn aan mijn borst hielden aan. Een bezoekje aan de huisarts nam uiteindelijk toch niet de onrust in mijn lijf weg. Dus na anderhalve week van twijfel en onrust toch maar de mammacare-poli gebeld en na uitleg van mijn klachten kon ik de volgenden dag al terecht voor controle/onderzoek.

Wat bleek nou.....de spieren onder mijn arm zijn door de bestralingen en chemo's ook beschadigd en moeten weer op nieuw vorm krijgen en opgerekt worden. Dit kan echt nog een hele tijd behoorlijk wat pijn en problemen geven, maar verder zag alles er heel goed uit. Wel werd er gezegd dat ik vooral daar ( in het ziekenhuis) moet komen piekeren en vooral niet thuis moet gaan zitten piekeren!! Dat geeft zo'n gerust gevoel, je wordt serieus genomen en men begrijpt je onzekerheid. Het vertrouwen in je lichaam is zo ver weg, dat moet echt weer groeien.

Na het bezoek aan het ziekenhuis, was de ergste pijn al verdwenen, maar het blijft ongemakkleijk dat strakke gevoel onder de arm en de littekens blijven pijnlijk.

Afgelopen donderdag begonnen met de cursus Herstel & Balans , samen met 10 lotgenoten, waarvan er 8 ook borstkanker hebben gehad werken aan verwerking en herstel.

Donderdag hadden we een kennismakingswandeling in de Hatertse Vennen.....even wennen hoor!! De verhalen van de anderen hebben toch wel indruk gemaakt. Na de wandeling met 2 lotgenoten nog even koffie gedronken.

Vrijdagochtend hadden we de eerste bijeenkomst in Nijmegen met alle lotgenoten. Gezamenlijk in de grote groep, maar ook in sub-groepjes ervaringen uitgewisseld. Tjonge, tjonge....allemaal heel heftig en ik besef eens te meer dat ik de chemo-kuren redelijk goed ben doorgekomen, het kan nl. ook heel anders en dat is me wel weer duidelijk geworden. Ik vond het allemaal heel vermoeiend en was de rest van de dag ook helemaal kapot. Ik ben nog wel op de sportschool geweest, maar dat ging allemaal niet zo geweldig.....zo moe was ik. Daarnaast had ik er ook buikpijn van gekregen, waarschijnlijk door alles wat je hoort en ervaart. Maar het is daarnaast ook heel prettig om met mensen te praten die het zelfde meegemaakt hebben als jijzelf.

De borstkanker is dan nu wel uit mijn lijf ( gaan we tenminste wel van uit), maar nog lang niet uit mijn hoofd en dat zal ook wel nooit helemaal uit je hoofd gaan, maar het moet nog wel een plek krijgen. Ik merk dat ik nu soms best hele moeilijke dagen heb en dan huil ik zo maar om niets lijkt het dan, maar natuurlijk is dat niet om niets, ik mag best huilen, ook al wil dat dan niet, want ik heb dit jaar toch wel iets moeten doorstaan!!

De komende 3 maanden ben ik 2 tot 3 keer per week met de groep Herstel & Balans samen, heel intensief dus!!

Al met al worden mijn dagen zo steeds drukker, want ik wil ook af en toe weer een tijdje naar het werk, naar de kinderen en er ook nog bij sporten, maar aangezien ik dat ook met Herstel & Balans doe, zal dat misschien wat minder vaak in de week hier op de sportschool gebeuren.

Vorige week trouwens ook nog naar het Bloemencorso in Lichtenvoorde geweest. Helaas hielden we het niet helemaal droog, maar het was weer indrukwekkend.

Hieronder een kleine impressie:

Blijft toch iedere keer weer een prachtig schouwspel!!!

Groetjes Hera