Wat is er in 3 maanden veel gebeurd, met name op het werk, maar daar later wat meer over.
Eerst maar eens iets zeggen over de prachtige reis naar Italië met "ons mam". Wat hebben we genoten en wat hebben we leuke mensen leren kennen in die 10 dagen. En wat hadden we geluk met het weer....het was daar net 2 dagen mooi weer en toen we uit Italië vertrokken werd het daar weer erg slecht ( kun je je nu niets meer bij voorstellen)
Ik kan er veel over vertellen, maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen, dus zal in van elke plaats waar we geweest zijn één foto ( van Rome 2) laten zien, want anders ben ik morgen nog niet klaar met deze blog, want ik heb meer dan 1000 foto's gemaakt tijdens de reis.
In Oostenrijk op de heenreis, Venetië, Padua
Florence, Assisi
2x Rome
Pisa en aan de Middellandse kust
Het was echt een prachtige reis!!
En nu over het werk:
In de vakantie had ik al goed nagedacht en met reisgenoten gesproken over mijn werk. De laate weken voor de vakantie waren erg zwaar en ik bemerkte dat ik langzaamaan moest gaan toegeven dat de doelgroep waar ik op dat moment werkte mij niet lag. Het kostte teveel energie en ik had het gevoel dat ik steeds weer tekort schoot en het gewoon niet goed aan kon, met als gevolg dat ik s'nachts niet meer goed kon slapen, waardoor ik alleen maar meer vermoeid raakte. Dus ik had al wel besloten om gesprekken aan te gaan en overplaatsing aan te vragen. De avond vóór ik moest gaan werken kreeg een berichtje dat ik op de, voor mij, moeilijke groep ( ik werkte op 2 groepen onder één kap) de volgende dag moest gaan werken. Dit kwam hard aan en ik "blokkeerde" eigenlijk volledig. De volgende ochtend was het zo moeilijk om te beseffen dat ik moest gaan werken, dat ik alleen maar kon huilen en het dus echt niet meer kon. Dankzij een vriendin, die mij ziek heeft gemeld, ben ik toen toch maar niet meer op die bewuste groep gaan werken, het lukte gewoonweg niet. Ik heb vorig jaar te veel meegemaakt en ik ben te ziek geweest om dit kostte wat het kost door te willen zetten en mijn gezondheid daarbij min of meer op het spel te zetten.
De eerste week na mijn ziekmelding heb ik ontzettend veel geslapen, er kwam weer rust en na gesprekken met collega's, cc-er en psychologe was mij het wel heel duidelijk dat ik er goed aan gedaan had.
En hoe is het nu dan???.............
Inmiddels ben ik voor 20 uur aangenomen op een hartstikke leuke groep , waar ik het naar mijn zin heb en waar alles als een trein loopt. Daarnaast flex ik 14 uur per week her en der bij. Ik kom op diverse groepen in Druten en zelfs ook op mijn oude groep in Tiel. Het is soms hard werken, maar dat vind ik niet erg. Ik moest laatst wel 7 dagen achter elkaar werken, net met die hitte en dat hakte er wel flink in, maar omdat er weinig mentale druk op me ligt, is het toch te doen.
Ik weet niet of dit verder in de toekomst te doen is, maar we zullen wel zien, nu vind ik het wel even goed zo. Ik kan werken en dat wil ik ook. En over 5 weken krijg ik vakantie, tijd om dan weer bij te tanken.
Natuurlijk is er nog wel meer gebeurd: mijn zus was 25 jaar getrouwd...hebben we een superfeest van gehad, eindelijk was het trouwalbum van vrienden klaar nadat ik het 6x ingestuurd had, het Nederlands elftal werd 2e op de WK voetbal en dat hebben we oa op mijn nieuwe platte TV gekeken, zijn eindelijk allerlei klussen in mijn huis gedaan ( helemaal super), heb ik interactieve TV gekregen, en heb ik een nieuwe ( 2e hands, maar erg mooi) bank !!
En mijn gezondheid: 2 weken geleden controle gehad bij de nurse-practioner en voor zover ze het kunnen zien en voelen ziet en voelt alles oké. Ik voel me verder goed, heb af en toe wel pijnlijke steken in het bestraalde gebied, heeft ook met het warme weer te maken en misschien is het littekenweefsel van de operatie stug en hard. Als ik wil kan ik hiervoor naar een huidtherapeut, daar heb ik een verwijsbrief voor, maar daar moet ik voor naar Wijchen, maar dan moet eerst mijn auto klaar zijn, want die is in reparatie bij mijn broer. Zolang dat de klachten van het bestraalde gebied in de linkerborst niet erger worden kan een eventuele behandeling nog wel even wachten.
En dan hoor je ineens weer van iemand dat ze ook borstkanker heeft en het hele proces moet gaan ondergaan. Schrikken, en wat wordt je dan even weer helemaal "teruggeworpen". Je wenst het niemand toe, het enigste wat je dan kan doen is luisteren, tips geven en hopen dat ze er goed doorkomt!!
Dat was in het kort wat er in de afgelopen 3 maanden gebeurd is. Nu geniet ik van de mooie zomer, soms iets te heet, maar goed ik zal maar niet klagen, want het is tenslotte een mooie zomer. Gisteren nog lekker in Nijmegen geweest, daar zijn de 4-daagse feesten begonnen en daar was het erg gezellig. Vandaag nog vrij en doe ik niet veel, morgen weer werken. Hopen dat de auto gauw klaar is en........vrijdag komt Bennie weer, mijn logeerhond, dus heb ik de komende weken nog genoeg te doen!
Groetjes Hera
