Afgelopen week nogal druk geweest met van allerlei bezoeken aan twee ziekenhuizen
Het begon afgelopen maandag, er was weer ontzettend veel vocht ontstaan onder mijn oksel, dus in overleg met de mamacare verpleegkundige besloten om toch maar weer via een punctie dit te verwijderen. Afspraak om 10.55 uur in het CWZ. Ik was netjes op tijd, maar schijnbaar was het een chaos daar op de poli, want ik heb bijna 2 uur in de wachtkamer gewacht voordat ik geholpen werd. Geholpen?.......ik werd in een behandelkamer gezet, waar ik nog minstens 15 minuten heb gewacht en door een arts werd beoordeeld. Toen moesten de spullen voor de punctie nog gepakt worden....duurde ook ca. 10 minuten en toen werd ik pas geholpen. Nou, nou nou, wat een kluns ( sorry voor die dokter), eerst met een grote holle naald....dat lukte maar niet, want hij kreeg de naald niet door het litteken heen. Minstens 3 x probeerde hij het en het vervelende was dat ik bijna al het gevoel op dat stuk van het litteken al terug heb en het dus ook niet pijnloos was. Daarna werd er een kleine holle naald gepakt met een spuit en werd er alvast een gedeelte wondvocht "uitgetrokken". Daarna werd er weer een grote holle naald gepakt om de rest van het vocht er uit te laten lopen. Al met al geen prettige behandeling en ik had het gevoel dat ook nog lang niet alles weg was. De verpleegkundige die de arts hielp vond het ook allemaal erg vervelend. Na bijna 3 uur in het ziekenhuis kon ik terug naar huis, maar helaas belandde ik in de file op de A73, omdat er een vrachtwagen gekanteld was en de hele weg afgesloten was. Met veel omwegen en in een oude auto, die nogal raar begon te doen heb er bijna 2 uur over gedaan om van Nijmegen naar Druten te komen......wat een ellende!!! Voor een punctie van 10 minuten ca. 5 uur op pad geweest. Helemaal gaar en "poepchagrijnig" kwam ik terug in Druten. Toch maar gauw nog de sportkleding aangedaan en me even flink afgereageerd op de sportschool.
Dinsdag relatief een rustige dag gehad....s´morgens gesport en s´middags naar de 15e verjaardag van mijn neefje gegaan. s´Nachts bij mijn zus blijven slapen, zodat ik lekker weer eens wat wijn kon drinken.......die smaakte dan ook erg goed en het was erg gezellig.
Woensdag terug naar Druten, want ik moest weer naar de fysiotherapeute voor die heerlijke ontspannende massage. Gelukkig heb ik nu een verwijzing vanuit het ziekenhuis gekregen voor een chronische indicatie voor tot een jaar na de operatie, zodat ik die behandelingen vaker kan krijgen, dat is erg prettig in deze nogal stressvolle situatie. En natuurlijk moest er daarna ook nog weer gesport worden. Het gaat steeds beter, ik mag de boel weer wat opvoeren en dat geeft veel voldoening.
Donderdag moest ik om 9.45 uur in het Radboudziekenhuis zijn voor een intake-gesprek met de Radiolooog. Er ging gelukkig weer een vriendin mee. De arts bij wie ik onder behandeling kom is een zeer prettige persoon, heel vriendelijk en heel rustig en vooral heel duidelijk in zijn uitleg.
Na het gesprek bleek dat ik vrijdagochtend alweer terug kon komen voor het zgn aftekenen; daarbij wordt dmv lijnen en strepen het bestralingsgebied afgebakend. Dus vrijdagmorgen om 8.45 uur moest ik me daarvoor al weer melden. Er is me ook gevraagd of ik met een onderzoek mee wil doen, waarbij ik gedurende 5 weken 1 x per week 2 x op een dag bestraald word, dus 38 x in 6,5 weken. Dit om in de toekomst te kijken of daardoor de kans op terugkeer nog verder verminderd kan worden. Hier heb ik over nagedacht en heb besloten daaraan mee te doen. Het is wel extra belastend en mede daarom heb ik ook besloten om taxivervoer aan te vragen bij de ziektenkostenverzekering, want dat word het voor mij en de mensen die met me mee willen toch veel minder belastend. Ik heb al geinformeerd bij een taxibedrijf en ik mag altijd begeleiding meenemen, dus dat is dan wel zo handig......mooi gereden worden elke dag, geen geklooi met auto´s die raar doen en/of niet willen starten, bij files niet zelf hoeven te stressen enzovoort!
Vrijdagmorgen was de vochtophoping in mijn oksel alweer van een dusdanig formaat (formaat tennisbal), dat ik er last van had en ik mezelf afvroeg of dat niet eerst weer weggehaald moest worden, ook met het oog op een zo zorgvuldig mogelijke afbakening van het bestralingsgebied. Toen ik dan ook in de Radboud aan kwam dat eerst gevraagd. De arts kwam kijken en vond dat ook wel beter, maar ik was wel bang dat de start van de bestralingen dan weer uitgesteld zou worden, maar dat is gelukkig niet het geval, a.s. dinsdag word ik alsnog afgetekend en de bestralingen beginnen dan op maandag 2 maart.
Vanuit het Radboud maar weer naar het CWZ gebeld om te vragen of het nog mogelijk was die dag om een punctie te krijgen, ook omdat ik s´middags om 13.30 uur nog bij de oncoloog in het CWZ moest zijn. Ik kon direct komen, dus om 9.30 was ik alweer in het CWZ en kon ik zomaar direct doorlopen naar een behandelkamer en werd ik bijna gelijk geholpen. En hoera.....ik had dit keer een zeer deskundige arts die meteen met de grote holle naald goed stak, bijna pijnloos, en de hele vochtophoping helemaal heeft leeg kunnen halen, wat écht een hele opluchting is, want dat is écht geen prettig gevoel.
Hierna ben ik naar de afdeling dagverpleging gegaan waar een vriendin (diegene die gisteren ook mee was geweest) lag voor een nieronderzoek. We hadden gehoopt dat ze s´middags op tijd klaar zou zijn, zodat ze ook met me mee kon naar de oncologe, maar helaas zal het nogal tegen en werd ze pas veel later aan het infuus aangesloten waardoor ze dus niet mee zou kunnen naar de oncologe. Wel hebben we heerlijk zitten beppen, waardoor het wachten voor mij en voor haar niet zo lang duurde. Om 13.15 uur naar de poli oncologie gegaan en wat een fijne verassing zat daar.....mijn zus was gekomen, omdat ze wist dat dat ik waarschijnlijk alleen zou gaan en dat wilde ze niet. Ik was écht heel verbaasd, maar ook onwijs blij, want je bent toch gestresst en ook wel zenuwachtig, ondanks dat je eigenlijk alles al weet. Dus dat was wel super!
De oncologe, ook een hele sympatieke dokter, heeft nog wat onderzoekjes gedaan en ons van alles verteld wat me te wachten staat tav de chemokuur, maar ook daar wist ik eigenlijk het meeste al van door de ervaring die ik vorig jaar met die vriendin heb gehad.
Daarna nog bloedgeprikt en samen met mij zus nog bij die vriendin op de dagverpleging geweest. Zij kent mijn zus ook en was dan ook erg verbaasd dat ze er ook ineens was.
Later is mijn zus nog mee naar Druten gegaan en hebben we samen nog ergens gegeten, want alle snelwegen naar Duitsland stonden vast (vakantie) waardoor ze als ze naar huis zou gaan geheid in een file zou belanden.
Het was weer een enerverende week, veel zaken zijn nu wat duidelijker en nu kun je ook een stukje gaan plannen voor de komende maanden. Vanaf 2 maart 6,5 week bestralingen, daarna ca. 2 weekjes een beetje herstellen en dan beginnen de chemo´s......elke 3 weken een infuus poliklinisch en dat 6 keer. De eerst chemo zal dan ongeveer begin mei plaatsvinden als alles volgens plan verloopt. Dat zou betekenen dat ik half augustus dan ongeveer de laatste chemo zou krijgen. Nu maar hopen dat er geen complicaties zich gaan voordoen en dat we het volgens dit schema kunnen afhandelen.
Op hoop van zegen!!!
Groetjes Hera
zaterdag 21 februari 2009
donderdag 12 februari 2009
Relatief goed nieuws
Vanmorgen al vroeg op na een nacht waarin ik redelijk geslapen had, omdat ik ook een tablet Dormicum had gehad. Ons mam en mijn zus waren gisteravond al gekomen, dus konden we op tijd vertrekken
Om 7.45 uur richting Nijmegen vertrokken, want om 8.30 uur moest ik in het ziekenhuis zijn voor alle uitslagen.
Helaas flink in het langzaam rijdend en stilstaand verkeer gestaan, waardoor we pas om 8.45 uur in het CWZ waren.
Voordeel was wel dat ik dus gelijk opgeroepen werd, maar ik zat alweer op de w.c. ( toch wel gespannen dus)
Ongeveer 10 minuten nog in de kamer van de dokter moeten wachten, maar toen hij binnen kwam konden we wel al zien dat het niet allemaal negatief was.
Het positieve is dat er geen verdere uitzaaiingen zijn aangetroffen in andere lymfeklieren dan die ene die ze al op de echo hadden gezien. Dat is met name zeer positief, omdat de vorm van kanker die ik heb behoorlijk agressief was. Maar alle snijvlakken zijn schoon en dus ook 15 lymfeklieren van de 16 die verwijderd zijn waren schoon en al het slechte weefsel hebben ze dus kunnen verwijderen.
Het is géén hormonale kanker en dat betekent ook dat ik géén hormoonmedicatie hoef te slikken en dus ook niet vervroegd in de overgang wordt gebracht met alle gevolgen van dien. Dat schijnt nl. absoluut niet prettig te zijn.
Al met al redelijk positief dus.
Maar deze uitslag betekent ook dat ik wel de vervolgbehandelingen zal moeten ondergaan, 33 bestralingen en 5 à 6 keer chemotherapie. Dit was eigenlijk van te voren al bekend, dus ook dat was geen verrrassing. Ik moet het natuurlijk nog wel ondergaan, maar ik laat het maar over me heen komen. Gemakkelijk zal het beslist niet worden, maar goed: het gaat me gewoon lukken. Met de steun zoals ik die tot nu toe van onwijs veel mensen heb gehad gaat dat zeker gebeuren.
De arts vertelde me dat ik nu voorlopig onder behandeling zal zijn bij diverse andere figuren en dat we elkaar volgend jaar op de controle afspraak wel weer terug zouden zien....wel gek om daar al aan te denken, maar het feit dat hij "tot volgend jaar" zei is alleen maar positief te noemen en zo moet je het gewoon ook zien.
De bestralingen zullen over ca. 3 à 4 weken gaan beginnen, dus Loo en Rogier van Oosterhout .....ik kom op Carnavalsmaandagmiddag zeker nog even "borrelen" en kom dan 3 logees ophalen, want voor hen heb ik hier in Druten al een mooi karweitje wachten!!
Al met al ben ik best positief over vandaag, ondanks alles wat er nog gaat komen.
Ik ga er gewoon maar weer voor....dat moet lukken!!
Groetjes Hera
Om 7.45 uur richting Nijmegen vertrokken, want om 8.30 uur moest ik in het ziekenhuis zijn voor alle uitslagen.
Helaas flink in het langzaam rijdend en stilstaand verkeer gestaan, waardoor we pas om 8.45 uur in het CWZ waren.
Voordeel was wel dat ik dus gelijk opgeroepen werd, maar ik zat alweer op de w.c. ( toch wel gespannen dus)
Ongeveer 10 minuten nog in de kamer van de dokter moeten wachten, maar toen hij binnen kwam konden we wel al zien dat het niet allemaal negatief was.
Het positieve is dat er geen verdere uitzaaiingen zijn aangetroffen in andere lymfeklieren dan die ene die ze al op de echo hadden gezien. Dat is met name zeer positief, omdat de vorm van kanker die ik heb behoorlijk agressief was. Maar alle snijvlakken zijn schoon en dus ook 15 lymfeklieren van de 16 die verwijderd zijn waren schoon en al het slechte weefsel hebben ze dus kunnen verwijderen.
Het is géén hormonale kanker en dat betekent ook dat ik géén hormoonmedicatie hoef te slikken en dus ook niet vervroegd in de overgang wordt gebracht met alle gevolgen van dien. Dat schijnt nl. absoluut niet prettig te zijn.
Al met al redelijk positief dus.
Maar deze uitslag betekent ook dat ik wel de vervolgbehandelingen zal moeten ondergaan, 33 bestralingen en 5 à 6 keer chemotherapie. Dit was eigenlijk van te voren al bekend, dus ook dat was geen verrrassing. Ik moet het natuurlijk nog wel ondergaan, maar ik laat het maar over me heen komen. Gemakkelijk zal het beslist niet worden, maar goed: het gaat me gewoon lukken. Met de steun zoals ik die tot nu toe van onwijs veel mensen heb gehad gaat dat zeker gebeuren.
De arts vertelde me dat ik nu voorlopig onder behandeling zal zijn bij diverse andere figuren en dat we elkaar volgend jaar op de controle afspraak wel weer terug zouden zien....wel gek om daar al aan te denken, maar het feit dat hij "tot volgend jaar" zei is alleen maar positief te noemen en zo moet je het gewoon ook zien.
De bestralingen zullen over ca. 3 à 4 weken gaan beginnen, dus Loo en Rogier van Oosterhout .....ik kom op Carnavalsmaandagmiddag zeker nog even "borrelen" en kom dan 3 logees ophalen, want voor hen heb ik hier in Druten al een mooi karweitje wachten!!
Al met al ben ik best positief over vandaag, ondanks alles wat er nog gaat komen.
Ik ga er gewoon maar weer voor....dat moet lukken!!
Groetjes Hera
dinsdag 10 februari 2009
Korte Update
Afgelopen vrijdag ben ik naar de fysiotherapie geweest. Die vond dat alles er geweldig goed uitzag. Waar ik zelf vooral benieuwd naar was, was of ik al langzaamaan weer mocht gaan sporten. Afgesproken dat ik s'middags eerst een keer met fysio-fitness mee zou sporten om te kijken wat de mogelijkheden zijn en dan alleen fietsen en lopen, maar goed: ik kon weer beginnen en daar was ik erg blij mee.
s'Middags inderdaad meegefitnesst, op een zeer laag pitje: 20 minuten lopen, 10 minuten fietsen, een beenoefening en dan de oefeningen voor de linkeroksel/arm. Het is niet veel, maar ik was er toch wel wat moe van, maar het voelde onwijs lekker om weer bezig te zijn ( en ook even andere mensen te zien)
Verder een rustig weekend gehad, voor het eerst weer een stukje auto gereden en lekker vers fruit/groente gehaald in het dorpje verderop. Daarna toch maar weer lopend met het boodschappenkarretje de rest van de boodschappen gedaan. Veel schaatsen gekeken en Sims op de computer gespeeld, maar mijn huis van de Sims vloog steeds in brand, en mijn karakter in het Sims spel was constant depressief, wou daarom geen baan zoeken en liep almaar te jammeren en te janken.....ik kreeg er al gauw genoeg van.....Ik zal het spelletje wel niet goed spelen, maar wat een irritante figuur!!!
Zondag een eind over de dijk gewandeld, ca 4 kilometer en ook dat ging me gemakkleijk af. Enigste vervelende was dat ik wel behoorlijk wat wondvocht in de oksel had en dat werd steeds lastiger naarmate het meer werd. Ook nog even een uurtje bij de kinderen op het werk geweest.....leuk om weer even daar te zijn en wat werd ik enthousiast begroet door de kinderen, zo leuk!! ( Ook door de op dat moment werkende collega's werd ik enthousiast begroet....ook superleuk!!)
Ook nog gebeld met mijn oud-collega ( ook al ervaringsdeskundige) en aan haar ook nog het een en ander kunnen vragen, met name over het vocht in de oksel. Wel fijn dat je ervaringen uit kunt wisselen, hoe vervelend het ook is dat we dit alledrie ( want ook aan mijn vriendin had ik al gevraagd wat je daar nou mee aan moet) moeten meemaken. Dus dames....toch bedankt voor de tips en de geruststelling voor mij!!!
Maandagochtend toch maar naar de "mamacarepoli" geweest, want het vocht onder de oksel werd echt een last, ik voelde me net Jerommeke/ bodybuilder zo "wijdarms" liep ik met die "bal" vocht onder mijn arm. Op de poli is er door de arts een halve liter vocht uitgehaald.....wat een opluchting. Verder zei hij dat het er allemaal supergoed uitzag, dat ik vooral lekker moest gaan sporten en bewegen, dus s'middags ben ik weer een uurtje naar de sportschool geweest. Het ging al weer veel beter als vrijdag en het liefst zou ik de boel al opvoeren, maar dat zal ik toch maar onder begeleiding doen!!
Maandagmmiddag ook nog naar de fysiotherapeute/haptonome geweest, die me lekker gemasseerd heeft....geweldig ontspannend!!
Nu zit ik ook al weer klaar en aangekleed om naar de sportschool te gaan, even weer lekker bewegen en vooral ook beppen en kwekken met de mensen daar....gezellig!!!
A.s donderdag krijg ik alle uitslagen.........spannnend!!
Groetjes Hera
s'Middags inderdaad meegefitnesst, op een zeer laag pitje: 20 minuten lopen, 10 minuten fietsen, een beenoefening en dan de oefeningen voor de linkeroksel/arm. Het is niet veel, maar ik was er toch wel wat moe van, maar het voelde onwijs lekker om weer bezig te zijn ( en ook even andere mensen te zien)
Verder een rustig weekend gehad, voor het eerst weer een stukje auto gereden en lekker vers fruit/groente gehaald in het dorpje verderop. Daarna toch maar weer lopend met het boodschappenkarretje de rest van de boodschappen gedaan. Veel schaatsen gekeken en Sims op de computer gespeeld, maar mijn huis van de Sims vloog steeds in brand, en mijn karakter in het Sims spel was constant depressief, wou daarom geen baan zoeken en liep almaar te jammeren en te janken.....ik kreeg er al gauw genoeg van.....Ik zal het spelletje wel niet goed spelen, maar wat een irritante figuur!!!
Zondag een eind over de dijk gewandeld, ca 4 kilometer en ook dat ging me gemakkleijk af. Enigste vervelende was dat ik wel behoorlijk wat wondvocht in de oksel had en dat werd steeds lastiger naarmate het meer werd. Ook nog even een uurtje bij de kinderen op het werk geweest.....leuk om weer even daar te zijn en wat werd ik enthousiast begroet door de kinderen, zo leuk!! ( Ook door de op dat moment werkende collega's werd ik enthousiast begroet....ook superleuk!!)
Ook nog gebeld met mijn oud-collega ( ook al ervaringsdeskundige) en aan haar ook nog het een en ander kunnen vragen, met name over het vocht in de oksel. Wel fijn dat je ervaringen uit kunt wisselen, hoe vervelend het ook is dat we dit alledrie ( want ook aan mijn vriendin had ik al gevraagd wat je daar nou mee aan moet) moeten meemaken. Dus dames....toch bedankt voor de tips en de geruststelling voor mij!!!
Maandagochtend toch maar naar de "mamacarepoli" geweest, want het vocht onder de oksel werd echt een last, ik voelde me net Jerommeke/ bodybuilder zo "wijdarms" liep ik met die "bal" vocht onder mijn arm. Op de poli is er door de arts een halve liter vocht uitgehaald.....wat een opluchting. Verder zei hij dat het er allemaal supergoed uitzag, dat ik vooral lekker moest gaan sporten en bewegen, dus s'middags ben ik weer een uurtje naar de sportschool geweest. Het ging al weer veel beter als vrijdag en het liefst zou ik de boel al opvoeren, maar dat zal ik toch maar onder begeleiding doen!!
Maandagmmiddag ook nog naar de fysiotherapeute/haptonome geweest, die me lekker gemasseerd heeft....geweldig ontspannend!!
Nu zit ik ook al weer klaar en aangekleed om naar de sportschool te gaan, even weer lekker bewegen en vooral ook beppen en kwekken met de mensen daar....gezellig!!!
A.s donderdag krijg ik alle uitslagen.........spannnend!!
Groetjes Hera
maandag 2 februari 2009
De eerste hindernis
Vrijdag 30 januari
Om 5.30 uur liep de wekker af, maar ik was al lang wakker, ik had nauwelijks geslapen. Gedoucht en helaas moest ik het zonder koffie doen, want ik moest natuurlijk nuchter blijven. Mijn zus en moeder kwamen om 6.00 uur ook naar beneden. Maar niet al te lang meer gewacht en bijtijds naar het ziekenhuis vertrokken.
Daar arriveerden we al om 6.45 uur op de afdeling C42. De nachtdienst was nog aan het werk en de dagdiensten moesten nog arriveren, maar toen die er waren werd ik ook direkt opgeroepen. Op de kamer moest ik me in een operatiejasje hijsen en kreeg ik pre-medicatie: 2 paracetamol, 2 oxazepam en 2 Dormicum (slaapmiddel), nou en dat werkte als een tierelier; binnen 15 minuten was ik al lekker aan het dommelen. Om ca. 7.50 uur werd ik richting OK gebracht door een vrouw met ongelooflijk rood haar, tot daar liepen "ons mam" en mijn zus mee, en op de verkoeverkamer werd ik verder klaargemaakt voor de operatie. Ik herinner me dat ik op de OK nog wel aan het "dwingen" ben geweest, omdat ik vastgelegd wilde worden, want zoals velen weten, ben ik de vorige keer niet ongeschonden van een OK afgekomen, omdat ik van de OK tafel af was gevallen en dat wilde ik niet nog eens meemaken en uiteindelijk hebben ze me ook maar vastgelegd, zodat ik rustig bleef.
Ik geloof dat ik onder invloed van alle medicatie ook nog behoorlijk dom heb liggen "lullen" tegen het personeel op de OK, maar nadat ik het kapje op kreeg was ik volledig van de wereld en werd ruim 3 uur later weer wakker. Ik moest een cijfer aan de pijn geven en aangezien het goed zeer deed gaf ik de pijn een 8....hoppa, daar ging de eerste dosis morfine in het infuus, en zo ging dat nog 2x. Helaas was me niet verteld dat de combinatie morfine-narcose misselijkheid kon geven, en dat heb ik geweten. Om 12.15 uur was ik terug op de afdeling en helaas werd ik daar dus goed misselijk en moest overgeven, maar gelukkig hebben ze daar dan ook weer middeltjes voor. Veel geslapen en elk uur werd de wond en de drain gecontroleerd door de verpleegkundigen. Om 15.45 kreeg ik het middeltje tegen de misselijkheid, mijn zus en ons mam gingen even weg. Na ca. 3 kwartier belde ik hen op waar ze waren, want toen had ik al bouillon en beschuit gehad en voelde me weer redelijk goed en knapte ik steeds beter op. De pijn was goed te houden en uiteindelijk heb ik nog een snee brood op en yoghurt.
Mijn zus en ons mam zijn tot ca. 20.00 uur gebleven en die zullen wel "gaar"zijn geweest van een hele dag in het ziekenhuis hangen, maar wat was het fijn dat ze er bij waren. Nog bezoek gehad van een vriendin, wat erg gezellig was en daarna voor eerst zelf weer naar de wc geweest, toen ging het infuus er ook uit, want anders moesten de verpleegkundigen 2 zakken achter me aan dragen ( infuus en drain) en het ging toch goed. Om 22.15 uur kreeg ik nog pijnstilling en werd het grote licht uitgedaan. Ik lag gelukkig op een kamer alleen en kon dus gewoon TV kijken zonder oortelefoon, maar dat heb ik maar heel even gedaan, want ik ben in een zeer diepe slaap gevallen.......écht ik heb in geen maanden zo lekker geslapen als die nacht in het ziekenhuis. De verpleegkundige zei de volgende ochtend dat ze zelden zag dat iemand zo lekker lag te "ronken". Zal wel komen doordat ik ook erg opgelucht was, dat eindelijk het "slechte weefsel" eruit is en dat de eerste stap naar herstel nu genomen was
Zaterdag 31 januari
Om 6.30 uur begint zo'n afdeling in het ziekenhuis al volop te draaien, met name natuurlijk die afdeling waar idereen waarschijnlijk naar huis gaat. De zaalarts komt iedereen controleren en als alles er goed uit ziet mag je vertrekken. Dat was bij mij dus gelukkig ook het geval....de 2 wonden zagen er goed uit. Twee wonden? Ja.... een van ca. 10 cm. in de oksel en een van ca. 6-8 cm. onder de linkerborst, die er dus nog steeds zit, inderdaad borstbesparend dus!! De drain werd er uitgehaald en met alle adviezen en suggesties voor een goed herstel mocht ik vertrekken. Mijn zus en zwager waren er al om 8.50 uur en ik was net klaar met mezelf op te frissen, dus konden we eigenlijk meteen weg. Om 9.50 was ik al weer in Doetinchem bij ons mam, enigzins wiebelig van de autorit, maar verder helemaal in orde.
Ik werd op de bank geïnstalleerd en daar ben ik 2 dagen lekker verwend. De hele familie is zo'n beetje in die 2 dagen op visite geweest en er hebben heel veel mensen gebeld.
Samen met ons mam lekker geluierd, tennis en schaatsen gekeken, een nieuwe pyama van ons mam gehad en voor de rest héél rustig aangedaan, ik kreeg ook geen kans om iets teveel te doen, want dan werd ik door ons mam direkt terugverwezen naar de bank.
Zondag 1 februari
De operatiewonden zagen er erg goed uit, bijna helemaal droog en nauwelijks nog wondvocht. Onder de oksel ben ik wel bont en blauw en alles is nog gezwollen. Geen problemen nog met oedeemvorming en ook de oefeningen kon ik al heel goed doen. Tuurlijk deed het nog pijn, maar dat is logisch. Verder mocht ik écht niet klagen, ik voelde me goed en ook redelijk fit.
S'Middags dan ook besloten dat mijn oudste zus me maandag weer naar Druten zou brengen. Ook omdat ik zo snel mogelijk met de fysiotherapie aan de slag wil om onder professionele begeleiding weer de arm goed te gaan gebruiken en het sporten, op een laag pitje, weer op te gaan pikken.
Maandag 2 februari
Bij ons mam nog even gedoucht en de wonden zagen er nog steeds erg goed uit. Na het douchen kon ik wel merken dat dat toch de nodige kracht kost. Alles weer ingepakt en blij dat ik, ondanks dat ik het erg goed heb gehad bij ons mam, weer naar mijn eigen stekkie terug ging. Lekker naar mijn eigen bed en mijn eigen bank.
Alvast de afspraken bij 2 fysiotherapeuten gemaakt voor de komende week.
Om 11.30 naar Druten vertrokken. En écht: het is ook weer erg prettig om gewoon weer thuis te zijn. Na de reis wilde ik ook nog even boodschappen gaan doen, maar dat ging écht niet meer; de pijn was te heftig en ik was er bijna misselijk van, dus maar verstandig geweest en mezelf op de bank geïnstalleerd en gewoon TV gekeken, maar dat werd dus slapen!!!
Dinsdag 3 februari
Lekker geslapen in mijn eigen bed......ik heb zelfs al geslapen op de zijde die geopereerd is, dus ook dat gaat goed.
Vanmorgen de boodschappen gedaan met het boodschappenkarretje, lopend door het dorp. Lekker om ook weer even in beweging te zijn en vooral weer van de frisse buitenlucht te "genieten".
Tja en wat moet ik er nu verder nog van zeggen: al met al is het me erg meegevallen, de pijn is goed met medicatie te bestrijden, de conditie is best goed ( dankzij het sporten van de afgelopen weken) en ik voel me ook best fit. Ik doe de oefeningen en ja hoor.....ik neem ook op tijd mijn rust. Maar bovenal is er de grote opluchting dat de eerste stap naar herstel is genomen en dat het "slechte weefsel" eruit is. Er is nog steeds geen oedeemvorming ( Afkloppen!!!) en ik heb het idee dat de zwellingen wel wat afnemen ( kan ook zijn dat ik dat gewoon heel graag wil en het is nu ochtend, dus dan zal het ook wel wat beter voelen)
Dus voor nu kan ik alleen maar zeggen.....het gaat goed met me!!!
Groetjes Hera
Om 5.30 uur liep de wekker af, maar ik was al lang wakker, ik had nauwelijks geslapen. Gedoucht en helaas moest ik het zonder koffie doen, want ik moest natuurlijk nuchter blijven. Mijn zus en moeder kwamen om 6.00 uur ook naar beneden. Maar niet al te lang meer gewacht en bijtijds naar het ziekenhuis vertrokken.
Daar arriveerden we al om 6.45 uur op de afdeling C42. De nachtdienst was nog aan het werk en de dagdiensten moesten nog arriveren, maar toen die er waren werd ik ook direkt opgeroepen. Op de kamer moest ik me in een operatiejasje hijsen en kreeg ik pre-medicatie: 2 paracetamol, 2 oxazepam en 2 Dormicum (slaapmiddel), nou en dat werkte als een tierelier; binnen 15 minuten was ik al lekker aan het dommelen. Om ca. 7.50 uur werd ik richting OK gebracht door een vrouw met ongelooflijk rood haar, tot daar liepen "ons mam" en mijn zus mee, en op de verkoeverkamer werd ik verder klaargemaakt voor de operatie. Ik herinner me dat ik op de OK nog wel aan het "dwingen" ben geweest, omdat ik vastgelegd wilde worden, want zoals velen weten, ben ik de vorige keer niet ongeschonden van een OK afgekomen, omdat ik van de OK tafel af was gevallen en dat wilde ik niet nog eens meemaken en uiteindelijk hebben ze me ook maar vastgelegd, zodat ik rustig bleef.
Ik geloof dat ik onder invloed van alle medicatie ook nog behoorlijk dom heb liggen "lullen" tegen het personeel op de OK, maar nadat ik het kapje op kreeg was ik volledig van de wereld en werd ruim 3 uur later weer wakker. Ik moest een cijfer aan de pijn geven en aangezien het goed zeer deed gaf ik de pijn een 8....hoppa, daar ging de eerste dosis morfine in het infuus, en zo ging dat nog 2x. Helaas was me niet verteld dat de combinatie morfine-narcose misselijkheid kon geven, en dat heb ik geweten. Om 12.15 uur was ik terug op de afdeling en helaas werd ik daar dus goed misselijk en moest overgeven, maar gelukkig hebben ze daar dan ook weer middeltjes voor. Veel geslapen en elk uur werd de wond en de drain gecontroleerd door de verpleegkundigen. Om 15.45 kreeg ik het middeltje tegen de misselijkheid, mijn zus en ons mam gingen even weg. Na ca. 3 kwartier belde ik hen op waar ze waren, want toen had ik al bouillon en beschuit gehad en voelde me weer redelijk goed en knapte ik steeds beter op. De pijn was goed te houden en uiteindelijk heb ik nog een snee brood op en yoghurt.
Mijn zus en ons mam zijn tot ca. 20.00 uur gebleven en die zullen wel "gaar"zijn geweest van een hele dag in het ziekenhuis hangen, maar wat was het fijn dat ze er bij waren. Nog bezoek gehad van een vriendin, wat erg gezellig was en daarna voor eerst zelf weer naar de wc geweest, toen ging het infuus er ook uit, want anders moesten de verpleegkundigen 2 zakken achter me aan dragen ( infuus en drain) en het ging toch goed. Om 22.15 uur kreeg ik nog pijnstilling en werd het grote licht uitgedaan. Ik lag gelukkig op een kamer alleen en kon dus gewoon TV kijken zonder oortelefoon, maar dat heb ik maar heel even gedaan, want ik ben in een zeer diepe slaap gevallen.......écht ik heb in geen maanden zo lekker geslapen als die nacht in het ziekenhuis. De verpleegkundige zei de volgende ochtend dat ze zelden zag dat iemand zo lekker lag te "ronken". Zal wel komen doordat ik ook erg opgelucht was, dat eindelijk het "slechte weefsel" eruit is en dat de eerste stap naar herstel nu genomen was
Zaterdag 31 januari
Om 6.30 uur begint zo'n afdeling in het ziekenhuis al volop te draaien, met name natuurlijk die afdeling waar idereen waarschijnlijk naar huis gaat. De zaalarts komt iedereen controleren en als alles er goed uit ziet mag je vertrekken. Dat was bij mij dus gelukkig ook het geval....de 2 wonden zagen er goed uit. Twee wonden? Ja.... een van ca. 10 cm. in de oksel en een van ca. 6-8 cm. onder de linkerborst, die er dus nog steeds zit, inderdaad borstbesparend dus!! De drain werd er uitgehaald en met alle adviezen en suggesties voor een goed herstel mocht ik vertrekken. Mijn zus en zwager waren er al om 8.50 uur en ik was net klaar met mezelf op te frissen, dus konden we eigenlijk meteen weg. Om 9.50 was ik al weer in Doetinchem bij ons mam, enigzins wiebelig van de autorit, maar verder helemaal in orde.
Ik werd op de bank geïnstalleerd en daar ben ik 2 dagen lekker verwend. De hele familie is zo'n beetje in die 2 dagen op visite geweest en er hebben heel veel mensen gebeld.
Samen met ons mam lekker geluierd, tennis en schaatsen gekeken, een nieuwe pyama van ons mam gehad en voor de rest héél rustig aangedaan, ik kreeg ook geen kans om iets teveel te doen, want dan werd ik door ons mam direkt terugverwezen naar de bank.
Zondag 1 februari
De operatiewonden zagen er erg goed uit, bijna helemaal droog en nauwelijks nog wondvocht. Onder de oksel ben ik wel bont en blauw en alles is nog gezwollen. Geen problemen nog met oedeemvorming en ook de oefeningen kon ik al heel goed doen. Tuurlijk deed het nog pijn, maar dat is logisch. Verder mocht ik écht niet klagen, ik voelde me goed en ook redelijk fit.
S'Middags dan ook besloten dat mijn oudste zus me maandag weer naar Druten zou brengen. Ook omdat ik zo snel mogelijk met de fysiotherapie aan de slag wil om onder professionele begeleiding weer de arm goed te gaan gebruiken en het sporten, op een laag pitje, weer op te gaan pikken.
Maandag 2 februari
Bij ons mam nog even gedoucht en de wonden zagen er nog steeds erg goed uit. Na het douchen kon ik wel merken dat dat toch de nodige kracht kost. Alles weer ingepakt en blij dat ik, ondanks dat ik het erg goed heb gehad bij ons mam, weer naar mijn eigen stekkie terug ging. Lekker naar mijn eigen bed en mijn eigen bank.
Alvast de afspraken bij 2 fysiotherapeuten gemaakt voor de komende week.
Om 11.30 naar Druten vertrokken. En écht: het is ook weer erg prettig om gewoon weer thuis te zijn. Na de reis wilde ik ook nog even boodschappen gaan doen, maar dat ging écht niet meer; de pijn was te heftig en ik was er bijna misselijk van, dus maar verstandig geweest en mezelf op de bank geïnstalleerd en gewoon TV gekeken, maar dat werd dus slapen!!!
Dinsdag 3 februari
Lekker geslapen in mijn eigen bed......ik heb zelfs al geslapen op de zijde die geopereerd is, dus ook dat gaat goed.
Vanmorgen de boodschappen gedaan met het boodschappenkarretje, lopend door het dorp. Lekker om ook weer even in beweging te zijn en vooral weer van de frisse buitenlucht te "genieten".
Tja en wat moet ik er nu verder nog van zeggen: al met al is het me erg meegevallen, de pijn is goed met medicatie te bestrijden, de conditie is best goed ( dankzij het sporten van de afgelopen weken) en ik voel me ook best fit. Ik doe de oefeningen en ja hoor.....ik neem ook op tijd mijn rust. Maar bovenal is er de grote opluchting dat de eerste stap naar herstel is genomen en dat het "slechte weefsel" eruit is. Er is nog steeds geen oedeemvorming ( Afkloppen!!!) en ik heb het idee dat de zwellingen wel wat afnemen ( kan ook zijn dat ik dat gewoon heel graag wil en het is nu ochtend, dus dan zal het ook wel wat beter voelen)
Dus voor nu kan ik alleen maar zeggen.....het gaat goed met me!!!
Groetjes Hera
Abonneren op:
Posts (Atom)
