zaterdag 9 april 2011

Gelukkig schijnt de zon!!

Wat een maffe weken waren het de afgelopen maanden......er gebeurde natuurlijk weer van alles.





Ik zal ook eens een keer iets in één keer gewoon doen!! De handoperatie van 31 januari was supergoed gegaan....na 8 dagen dacht ik nog: joh, ik ben zo weer aan het werk. Dat had ik dus niet moeten denken, helemaal fout, dat is dus de Goden verzoeken, want de volgende dag lag ik voor 3 nachten in het ziekenhuis met een vieze bacteriële infectie in de hand, waarvoor ik aan het infuus moest en de wond weer helemaal opgesneden was om te kunnen doorspoelen. Maar goed, dat is gelukkig allemaal goed afgelopen; de hand doet het weer (nog een beetje beperkt, maar met behulp van fysio krijgen we dat ook wel weer voor elkaar) en ik doe het ook weer en ik kan gelukkig weer autorijden, want hoe leuk Druten ook is......het wordt wel heel "dörps" om steeds met je boodschappenkarretje alleen maar hier de boodschappen te kunnen doen. Gelukkig heb ik lieve vrienden die je dan af en toe wel meenemen naar de grote stad, dat gaf wel afleiding. En ondanks dat ik niet echt kon werken heb ik toch genoeg gedaan!! Ik heb voor mijn Drutense werkplek veel, heel veel op de computer gewerkt en zo heel wat werk kunnen doen......21 april is het secretaressedag, wie weet???!!!!!


Nu ben ik weer gewoon aan het werk, nou ja gewoon ....na 3 dagen kon ik me al weer voor 2 dagen ziek melden, want de toiletpot was mijn grootste vriend toen ik weer eens zo'n "fijn" buikvirus opgelopen had. Maar ook dat is inmiddels over en ben ik aan mijn laatste dagen op mijn Drutense werkplek begonnen. Het is echt aftellen nu, vandaag en morgen nog en dan a.s. donderdagavond mijn afscheidsfeestje met alle cliënten en collega's en dan vrijdagavond gewoon lekker rustig op de woning de laatste avond werken. Daarna ( na het vriendenweekend) "fris en fruitig" beginnen met de nieuwe uitdaging in Wijchen. Ik heb er echt zin in en de combinatie met ook nog 2 middagen in de week blijven werken in Tiel bij de NSO ( naschoolse opvang) met de kinderen zie ik echt wel zitten. Enigste nadeel is dat ik weer verder weg moet en dus moet autorijden en dat met deze benzineprijzen!!!


Gisteren werd het toekomstperspektief nog wel even helemaal op zijn kop gezet door de radiotherapie-bestralings-arts van het Radboud Ziekenhuis, waar ik op controle moest. Nadat hij mij onderzocht had en alles in eerste instantie goed was, merkte hij op dat hij oneffenheden, waarschijnlijk lidtekenweefsel, voelde en dat hij dat vorig jaar niet had gevoeld, althans dat had hij vorig jaar niet genoteerd en hij begon dus te twijfelen en door zijn papieren te bladeren en uiteindelijk wilde hij toch dat het nader onderzocht werd d.m.v. een echo. Dat sloeg wel even in als een bom!! Ik was even helemaal lam geslagen en werd natuurlijk zenuwachtig, boos en vooral bang. Ik kon wel meteen in het CWZ ziekenhuis terecht voor de echo, maar heb daar 1,5 uur moeten wachten in de meest deprimerende gang van het ziekenhuis met een hartslag van minstens 180 per minuut en van de zenuwen was ik in één grote opvlieger beland!! En ik was nog alleen ook, want ik had hier absoluut niet op gerekend en ben alleen naar de controle gegaan. Het is niet te beschrijven wat er in die, totaal 2,5 uur durende hel, door me heen is gegaan, de film van 2 jaar geleden kwam weer helemaal terug en ik ben oh zo bang geweest!! Gelukkig had de radioloog die de echo deed goed nieuws, er zat alleen maar lidtekenweefsel en er was verder niets verontrustends te zien. Ik heb nog 3 x nagevraagd of het echt allemaal goed was, maar hij zei dat ik gerust naar huis kon gaan en het echt goed was.

Minstens 1000 grijze haren, onder de verf, rijker en nogal verward stond ik ineens weer buiten bij het ziekenhuis. Toen ik een vriendin belde kwamen de tranen......godsgloeiende wat kun je je toch in een korte tijd even helemaal weer diep ongelukkig voelen. Maar hieperdepiep; alles is oké en om op z'n Cruyfiaans te zeggen "elk nadeel heb zijn voordeel", extra onderzoek heeft nu tenminste uitgewezen dat alles oké is!!!


Nu genieten van het mooie weer, dat is vorige week al begonnen met een "Topdag" in Den Bosch en van de week ook al in Uden. Ik heb ook weer wat kunnen fotograferen, want ook dat lukte een poosje niet, vanwege de geblesseerde hand. Binnenkort weer lekker met de camera op pad. Hieronder wat foto's uit Den Bosch, waar de Sint Jan voor het eerst sinds jaren helemaal uit de bouwsteigers was!!


En toen lag vanmorgen de envelop van de NUON in de bus met de jaarafrekening.......................zuinig geweest en lekker een leuk bedrag terug te ontvangen.....de zon begint steeds meer te schijnen


Groetjes Hera


donderdag 6 januari 2011

2011 is goed begonnen!!

Hallo

Na al die maanden toch maar weer eens wat "bloggen"! Het is wel heel lang geleden, maar ik heb zo veel gewerkt en gedaan dat ik er niet veel tijd voor had en eerlijk gezegd ook geen zin in had. Daarnaast viel er ook niet zo heel veel te melden, als de gewone dingen van alle dag.
Maar goed ......eerst maar eens beginnen met het beste nieuws wat ik afgelopen maandag ( met hindernissen) kreeg. De uitslag van de mammografie die ik vorige week donderdag had laten maken en de overige borstonderzoeken waren helemaal oké!! Jippie, wat een ongeloofelijke opluchting weer. Het was weer een zeer beladen week, de tijd tussen de foto's en de uitslag, jeetje wat vreet dat een hoop energie!
En dan ga je op maandagmorgen naar het ziekenhuis, al nagelbijtend en velletjes plukkend en met een knoop in de maag van heb ik jou daar.......... is de uitslag van de foto's nog niet binnen! Help.....uitermate frustrerend en dan kunnen ze wel zeggen dat je er voor 95 % van uit kunt gaan dat het goed is, maar ja......dat is geen 100% , dus ga je zwaar teleurgesteld naar huis, al nagelbijtend en velletjes plukkend! "Ik bel je morgen, uiterlijk woensdag op met de definitieve uitslag" zei de mamacare-verpleegkundige, maar god wat baalde ik zeg!
Maar mijn zus en ik waren nog maar een ca. half uurtje thuis of de verpleegkundige belde al; ze had de radioloog opgebeld en aan het werk gezet om mijn foto's er tussen uit te halen en te beoordelen en die had daar direct gehoor aangegeven, met als gevolg dat ik toch maandag al de goede uitslag kreeg. Wauw wat een heerlijk gevoel en wat lief dat ze dat voor mij geregeld had!!

En dan heb ik ook nog op werkgebied goed nieuws.....ik ga alweer een nieuwe uitdaging beginnen. Per half april ga ik in Wijchen werken op een appartementencomplex voor licht verstandlijk gehandicapten jong volwassenen die zelfstandig begeleidt gaan wonen. Tot maandag vond ik het moeilijk om blij te zijn met de aanstelling, maar nu dat het ook met de gezondheid goed zit kan ik helemaal blij mee zijn. Er zijn nog wel wat dingetjes die er naast nog geregeld moeten worden, want ik zal ook nog 10 uur op mijn contact van 34 uur moeten "flexen", maar ik hoop dat dat allemaal goed geregeld kan worden. Het is in ieder geval wel een goed moment weer, omdat op mijn huidige werkplek er weer uren ingeleverd moesten worden, dus het daar ook weer onzekerder werd. Het zal zo hebben moeten zijn.......wie weet, misschien bestaat toeval echt niet!

Op 31 januari word ik nog wel met een kleine operatie aan mijn linkerhand geholpen, oftewel van een "trigger-finger" afgeholpen.....een lastige en pijnlijke vinger die steeds "op slot" schiet en die dan erg pijnlijk is als die weer in de gewone stand terug moet. Ik verwacht niet zo heel lang uit de running te zijn, ik ben benieuwd, ik hoop wel van die vervelende pijn af te zijn daarna. Waarschijnlijk zal ik in de toekomst hiervoor ook nog wel aan de rechterhand geholpen moeten worden, maar daar is het gelukkig in nog niet zo ver gevorderd stadium....(die trigger-finger dus)

Zo dat was het weer voor deze keer, ik heb er dit keer geen illustraties bij in de vorm van foto's, misschien een volgende keer weer.

Groetjes Hera

maandag 19 juli 2010

Eindelijk

Eindelijk toch maar weer eens "bloggen", het is intussen meer dan 3 maanden geleden, dus even weer een update geven.

Wat is er in 3 maanden veel gebeurd, met name op het werk, maar daar later wat meer over.
Eerst maar eens iets zeggen over de prachtige reis naar Italië met "ons mam". Wat hebben we genoten en wat hebben we leuke mensen leren kennen in die 10 dagen. En wat hadden we geluk met het weer....het was daar net 2 dagen mooi weer en toen we uit Italië vertrokken werd het daar weer erg slecht ( kun je je nu niets meer bij voorstellen)
Ik kan er veel over vertellen, maar ik zou niet weten waar ik moet beginnen, dus zal in van elke plaats waar we geweest zijn één foto ( van Rome 2) laten zien, want anders ben ik morgen nog niet klaar met deze blog, want ik heb meer dan 1000 foto's gemaakt tijdens de reis.


In Oostenrijk op de heenreis, Venetië, Padua



Florence, Assisi


2x Rome

Pisa en aan de Middellandse kust


Het was echt een prachtige reis!!

En nu over het werk:
In de vakantie had ik al goed nagedacht en met reisgenoten gesproken over mijn werk. De laate weken voor de vakantie waren erg zwaar en ik bemerkte dat ik langzaamaan moest gaan toegeven dat de doelgroep waar ik op dat moment werkte mij niet lag. Het kostte teveel energie en ik had het gevoel dat ik steeds weer tekort schoot en het gewoon niet goed aan kon, met als gevolg dat ik s'nachts niet meer goed kon slapen, waardoor ik alleen maar meer vermoeid raakte. Dus ik had al wel besloten om gesprekken aan te gaan en overplaatsing aan te vragen. De avond vóór ik moest gaan werken kreeg een berichtje dat ik op de, voor mij, moeilijke groep ( ik werkte op 2 groepen onder één kap) de volgende dag moest gaan werken. Dit kwam hard aan en ik "blokkeerde" eigenlijk volledig. De volgende ochtend was het zo moeilijk om te beseffen dat ik moest gaan werken, dat ik alleen maar kon huilen en het dus echt niet meer kon. Dankzij een vriendin, die mij ziek heeft gemeld, ben ik toen toch maar niet meer op die bewuste groep gaan werken, het lukte gewoonweg niet. Ik heb vorig jaar te veel meegemaakt en ik ben te ziek geweest om dit kostte wat het kost door te willen zetten en mijn gezondheid daarbij min of meer op het spel te zetten.

De eerste week na mijn ziekmelding heb ik ontzettend veel geslapen, er kwam weer rust en na gesprekken met collega's, cc-er en psychologe was mij het wel heel duidelijk dat ik er goed aan gedaan had.

En hoe is het nu dan???.............
Inmiddels ben ik voor 20 uur aangenomen op een hartstikke leuke groep , waar ik het naar mijn zin heb en waar alles als een trein loopt. Daarnaast flex ik 14 uur per week her en der bij. Ik kom op diverse groepen in Druten en zelfs ook op mijn oude groep in Tiel. Het is soms hard werken, maar dat vind ik niet erg. Ik moest laatst wel 7 dagen achter elkaar werken, net met die hitte en dat hakte er wel flink in, maar omdat er weinig mentale druk op me ligt, is het toch te doen.
Ik weet niet of dit verder in de toekomst te doen is, maar we zullen wel zien, nu vind ik het wel even goed zo. Ik kan werken en dat wil ik ook. En over 5 weken krijg ik vakantie, tijd om dan weer bij te tanken.

Natuurlijk is er nog wel meer gebeurd: mijn zus was 25 jaar getrouwd...hebben we een superfeest van gehad, eindelijk was het trouwalbum van vrienden klaar nadat ik het 6x ingestuurd had, het Nederlands elftal werd 2e op de WK voetbal en dat hebben we oa op mijn nieuwe platte TV gekeken, zijn eindelijk allerlei klussen in mijn huis gedaan ( helemaal super), heb ik interactieve TV gekregen, en heb ik een nieuwe ( 2e hands, maar erg mooi) bank !!

En mijn gezondheid: 2 weken geleden controle gehad bij de nurse-practioner en voor zover ze het kunnen zien en voelen ziet en voelt alles oké. Ik voel me verder goed, heb af en toe wel pijnlijke steken in het bestraalde gebied, heeft ook met het warme weer te maken en misschien is het littekenweefsel van de operatie stug en hard. Als ik wil kan ik hiervoor naar een huidtherapeut, daar heb ik een verwijsbrief voor, maar daar moet ik voor naar Wijchen, maar dan moet eerst mijn auto klaar zijn, want die is in reparatie bij mijn broer. Zolang dat de klachten van het bestraalde gebied in de linkerborst niet erger worden kan een eventuele behandeling nog wel even wachten.
En dan hoor je ineens weer van iemand dat ze ook borstkanker heeft en het hele proces moet gaan ondergaan. Schrikken, en wat wordt je dan even weer helemaal "teruggeworpen". Je wenst het niemand toe, het enigste wat je dan kan doen is luisteren, tips geven en hopen dat ze er goed doorkomt!!

Dat was in het kort wat er in de afgelopen 3 maanden gebeurd is. Nu geniet ik van de mooie zomer, soms iets te heet, maar goed ik zal maar niet klagen, want het is tenslotte een mooie zomer. Gisteren nog lekker in Nijmegen geweest, daar zijn de 4-daagse feesten begonnen en daar was het erg gezellig. Vandaag nog vrij en doe ik niet veel, morgen weer werken. Hopen dat de auto gauw klaar is en........vrijdag komt Bennie weer, mijn logeerhond, dus heb ik de komende weken nog genoeg te doen!

Groetjes Hera

zondag 4 april 2010

Lente yeah!!!

Hallo,

Dat is lang geleden zeg, effe weer wennen om weer eens te "bloggen".
Heel veel gedaan de afgelopen 2 maanden, veel gewerkt ( opbouwend) en dat neemt veel energie en tijd in beslag. Ik moet ook leren om alles in een redelijke balans te "gieten". Het werk, de vrije tijd, het sporten enz. En dat valt soms niet mee, want ik wil zo graag zoveel tegelijk en dat gaat dus echt niet meer.

Gelukkig is inmiddels de winter voorbij en de kou enigzins ook al. Ik was er echt helemaal klaar mee, met de sneeuw en de kou! Hoe mooi het soms ook is, sneeuwlandschap en ijs etc., na 2,5 maand was het écht genoeg. De lente is dan ook erg welkom!!!

Op het werk is alles nieuw en nog steeds in opbouw. Het valt niet mee en we zijn allemaal gemotiveerd om er iets van te maken, maar gemakkelijk is het nog niet, maar we gaan ervan uit dat het wel beter wordt. We doen in ieder geval ons best en de collega's zijn goed, leuk en betrokken. Dat is heel veel waard.

Enkele weken geleden bleek dat de reis van "ons mam" en mij naar Lourdes niet door kon gaan, wegens te weinig inschrijvingen. Wat een domper......écht balen. We leefden er zo naar toe en dan ineens gaat het niet door. Twee dagen van alles geprobeerd, het internet "afgesurfd" en van alles bekeken. En gelukkig........we hebben een vervangende reis kunnen boeken. Nu gaan we lekker naar Venetië, Florence en Rome. Helemaal leuk ( misschien nog wel leuker dan Lourdes) en dankzij de al eerder genoemde leuke collega's kunnen we gaan, want ik moest hiervoor mijn vakantie 2 weken verzetten en daar hebben zij allemaal aan mee gewerkt!!
Ik ben zo benieuwd hoe dat zal zijn, een 10-daagse reis door Italië, en dat in het voorjaar, als alles in bloei staat. De camera zal wel "overuren" draaien.

Het resultaat zal terzijnertijd op de "Blog" te zien zijn.
Ik zal er ook een fotoboek voor mij en voor "ons mam" van maken, maar dan hoop ik toch dat dat wat soepeler gaat verlopen dan het trouwalbum van vrienden van mij. Die is nl. inmiddels voor de derde keer ingestuurd, want steeds als ik dat album op ging halen bleek dat er iets misgegaan was met het afdrukken. Héél irritant en vervelend, want ik heb er al zo lang over gedaan om het samen te stellen en dan gaat er steeds bij het afdrukken wat mis. Dit is de laatste poging, lukt het nu niet, dan moet ik maar iets anders bedenken. Maar vervelend is het echt wel.

Tja en dan .........de gezondheid. Het gaat goed met me, ik werk inmiddels bijna helemaal fulltime en soms zijn er dagen bij dat ik amper nog aan de borstkanker denk. Maar daarnaast zijn er ook "slechte" dagen, met name als ik te weinig afleiding heb in wat voor een vorm dan ook. Enkele weken geleden had ik de griep, heb een klein weekje binnen gezeten en nadat weekje kon je me bij wijze van spreken "van het plafond krabben, want ik was er tegenop gevlogen"!! Ik heb die week zo ongeveer in heel mijn lijf kanker gehad, elk pijntje baarde me zorgen en werd een grote pijn en ik werd met de dag minder gezellig voor mezelf en mijn omgeving. Het is maar goed dat het niet langer heeft geduurd, want dan was ik er depressief van geworden. Dat is zo vervelend, want ook al zeg ik tegen mezelf dat ik met die rare gedachten op moet houden, het lukt dan gewoonweg niet. Je hebt dat niet in de hand. Een goed gesprek wil dan wel helpen en binnenkort laat ik me toch maar weer eens even lekker helemaal los masseren bij de fysio.
De eindtest bij Herstel en Balans was trouwens wel oké, ondanks de bronchitis/griep die ik de week er voor gehad had en de "terugkomdag" met de lotgenoten was erg fijn. Daar vind je dan toch dat stukje herkenning van anderen, die ook die onzekerheid op z'n tijd hebben.
Wat me ook erg opvalt is dat ik alle data van vorig jaar uit mijn hoofd weet, de diagnose, de operatie, de bestralingen en de chemo's, dat zit er helemaal ingebakken.
Afgelopen vrijdag ben ik op controle geweest bij de radiotherapeut en daar was alles oké .....ik hoef pas weer over een jaar terug te komen, dat is toch een goed teken!!
Al met al 2 drukke maanden gehad, met ups en downs, maar uiteindelijk wel positief, hoor. De conditie is goed, men zegt dat ik er goed uit zie......ik ben nog steeds te dik, maar ik voel me goed, dus.......boeien, dat gewicht dat komt wel weer en anders maar niet!!
Mijn haren zijn trouwens alweer bijna tot het "oude niveau" gegroeid. Het is al twee keer uitgedund en ik heb weer gel en haarlak nodig en soms ook een föhn. ( Moet ik dus ook allemaal meeslepen naar Italië)
Het weer wordt steeds beter en dan kan het ook alleen maar beter worden met mij. Lente zit in de lucht, de vakantie komt er aan, dus Italië komt steeds dichterbij........jeetje wat heb ik daar zin in!!
Vanmorgen een rondje over dijk en langs het huis gelopen en daar zie je de lente "ontwaken", hartstikke fijn!!
En om met de man van de MONA reclame te spreken: Daar wordt je toch blij van!!!
Groetjes Hera

donderdag 21 januari 2010

Jippie

Jongens wat ben ik blij en wat was het spannend de afgelopen weken.
Ik kan niet uitleggen hoe gespannen ik ben geweest en hoe "strak" ik heb gestaan.
Ik dacht na kerstmis lekker oud en nieuw te gaan vieren en dat heb ik ook gedaan.....was ook heel gezellig!! Je sluit een ongelooflijk vervelend jaar af en je wil zo graag het nieuwe jaar fris en vrolijk beginnen. Maar dan kom je na oud en nieuw meteen in de week terecht dat alles één jaar geleden is. Op 4 januari was het een jaar geleden dat ik de knobbel voelde, op 5 januari was het één jaar geleden dat ik naar de huisarts ging. Op 8 januari was het één jaar geleden dat de diagnose werd gesteld en ga zo maar door!! De film van vorig jaar werd continu opnieuw afgespeeld, dus "afsluiten" homaar!!!!
Vorige week moest toen ook nog de eerste mammografie weer gemaakt worden en dan moet je dus een week wachten op de uitslag!! Gadverdamme, wat duurt dat dan lang.....vreet energie en ik was uiteindelijk zo gespannen dat alle spieren, met name rondom de linkerborst en borstkas zo strak stonden dat ik continu pijn had! Daarbij/ daardoor kreeg ik ook buikpijn en dat is natuurlijk dan weer een reden om nog ongeruster en gespannen te raken. Gisteren en eergisteren was ik dan ook behoorlijk emotioneel en het enigste wat ik de afgelopen week kon doen was afleiding zoeken in werk en andere zaken!! Heeft wel geleid tot leuke bezoeken en gesprekken met mensen die ik al lang niet gezien had, en praten, praten, heel veel praten!! Waarschijnlijk hebben sommige mensen wel weer gedacht dat ik "de gaten weer in de sokken aan het lullen" was. Bij deze sorry dan, dat schijnt mijn afwijking te zijn, als ik gespannen ben > druk praten/rebbelen!!
Ook hebben de fysiotherapeuten hier in Druten echt hun best gedaan om mij gerust te stellen, wat wel tijdelijk lukte, maar dan greep alles me ineens weer naar de strot!!

Maar goed jongens........ nu de uitslag: Alles is goed, alles zag er prima uit en is mooi genezen en al het weefsel is "schoon"!!!!!!! Wat een opluchting, niet te geloven! Ik zit dan nu ook met een "big smile", maar met afgekloven nagels te typen. Ik ben zo verschrikkelijk blij, die verdomde onzekerheid is weer weg. En ik weet heus wel dat die onzekerheid heus wel weer de kop op steekt en ik nooit helemaal vrij zal zijn van bezorgdheid en angst, maar vandaag wil ik daar even niet meer aan denken. Morgenavond heb ik nog een feestje bij mijn zus en dan gaan we het vieren, samen met een verjaardag! En er valt nog meer te vieren, dus dat worden wel een paar borreltjes. Heel veel telefoontjes al weer gehad en ook al mooie bloemen gekregen.....super!!
Nu kan ik echt weer vooruit kijken, kan mijn werk lekker verder opbouwen, en.......uitkijken naar april! In april ga ik nl. samen met mijn moeder naar Lourdes, een reis in combinatie met uitstapjes in de Pyreneeën en Biarritz! Ik vind dat zo leuk om dat samen met mijn moeder te mogen doen. Ik ben erg benieuwd...Zuid Frankrijk, de Pyreneeën in het voorjaar, dat wordt vast mooi. Ik heb een nieuwe lens voor mijn camera en een geweldige nieuwe fototas, dus ik heb er erg veel zin in en als ik het goed bereken is het al over ca. 9 weken, helemaal top!!!

Jullie snappen vast wel, dat ik vandaag eventjes helemaal "happy" ben.....wat een heerlijk gevoel is dat, dat wil ik nog wel even vasthouden! maar ik ben ook erg moe, van alle emoties en spanningen die nu los komen, dus ik ga heerlijk mijn lekkere warme bed in....wie doet me wat!!!

Doedoei
Groetjes Hera

vrijdag 18 december 2009

Meer tijd......., dus meer werken!

Het zit er op! De cursus Herstel & Balans is afgelopen. De drie maanden zijn voorbij gevlogen en van de ene kant ben ik blij dat het erop zit, want de tijd die er mee gemoeid was heb ik nu weer over, maar van de andere kant vind ik het ook erg jammer dat het afgelopen is. Het waren intensieve maanden, soms emotioneel, maar ook heel gezellige maanden. We hadden een toffe groep en ik zal mijn groepsgenoten nog wel missen, hoor! Samen huilen, samen lachen, samen praten, samen sporten.....het was allemaal heel bijzonder en ik heb er onwijs veel aan gehad! Het leukst van alles was het om te zien dat met name met het groepssporten af en toe een fanatisme bij mensen naar boven kwam, ongekend! Simpele partijtjes "Slagbal" werden hele fanatieke wedstrijdjes ......erg leuk!

Maar goed, ik heb nu wel meer tijd over om de komende weken het werken weer wat meer uit te gaan bouwen, en dat is ook heel leuk.
De nieuwe woongroepen zijn inmiddels gestart en er wordt hard gewerkt om alles goed van de grond te krijgen. Nog lang niet alle kinderen zijn er al, dus soms is het nog erg rustig, maar aan regelzaken ligt er zat om te doen, dus je kunt continu wel wat doen. Vorige week met mijn CC-er ( = cliëntencoördinator) bijvoorbeeld fietsjes, stepjes keukeninboedel etc. aangschaft ......superleuk om te doen.
Ik merk wel dat als ik eenmaal daar bezig ben, dat ik moet oppassen dat ik niet te lang doorga. Afgelopen week heb ik 2 dagen gewerkt, beide keren had ik uiteindelijk na het werk een andere afspraak staan en dat was maar goed ook, want toen moest ik wel gaan. Ik ben zo geneigd om dan nog van alles te willen doen, maar dat heeft dan weinig zin, want na verloop van tijd wordt het concentratievermogen een stuk minder en is het beter om gewoon te stoppen.
Verder heb ik een goed Sinterklaasfeest gehad, veel te veel chocola en zo gegeten natuurlijk! Mooie boekjes en spulletjes gekregen om te gebruiken voor de nieuwe oven, dus heb ik al wat baksels gemaakt. Helaas kan en mag ik het natuurlijk niet allemaal in mijn eentje opeten, dus zoek ik "goede doelen" om voor te bakken. Zo hebben ze op de groep al een keer mijn baksels kunnen uitproberen en had ik van de week voor de laatste groepssport /bijeenkomst van H&B een appelcake gebakken in de vorm van een kerstster....helemaal leuk en lekker.
Vorige week nog een controle in het ziekenhuis gehad bij de "nurse-practioner", nadat er eerst röntgenfoto's van mijn handen waren gemaakt, want ik heb erg veel last van de gewrichten in mijn handen, met name de middelvingers en de duimen. Die zijn s'morgens erg pijnlijk en stijf en het lijkt erg op artrose, maar op de foto's is niets te zien.
Voor de controle bij de "nurse-practioner" moest ik op afdeling B10 zijn ( oncologie ) Dat was niet fijn en daar had ik van te voren niet bij stil gestaan. Ik moest lang wachten en op de kamer daarnaast liggen allemaal patiënten aan het infuus met chemo's. Steeds als er een chemokuur klaar was ging het alarm en dat is zo'n naar, doordringend geluid en ik werd er zo niet goed van! De geluiden, de geur daar, de bekende verpleegkundigen die ik ook heb gehad tijdens mijn chemokuren, het maakte me erg onrustig.
Toen daarna bij de controle de "nurse-practioner" ook nog eens
heel uitgebreid mijn borst en oksel ging voelen en daar nogal lang over deed kreeg ik helemaal benauwd, maar uiteindelijk bleek alles goed te zijn. Maar toch.....ik was weer even terug naar eerder dit jaar en dat was écht niet prettig!
De controles bij doktersassistente van de huisarts waren ook allemaal goed, bloeddruk oké ( daar wel hoog, maar ik blijk dus "witte-jassen" hoge bloeddruk te hebben, altijd bij de dokter is de bloedruk te hoog terwijl thuis de bloeddruk "voorbeeldig" is) suiker oké ....nog steeds te zwaar van gewicht, maar voor mij voorlopig geen Sonja Bakker, Atkins of wat dan ook! Gewoon lekker bewegen en proberen op de manier wat kwijt te raken, maar dat zien we dan van zelf wel. Gewoon lekker leven!!
Tussendoor ook nog een dagje relaxed in het Sanadome, samen met mijn petekind. Lekker ontspannen, lekker gegeten (natuurlijk), tussendoor voor de laatste keer gesport bij Sanasport en s'avonds goed moe weer naar huis. Het was een topdag......zeker voor herhaling vatbaar!
Intussen heb ik de kerstboom gezet, 1,5 keer, want van de week werd ik s'nachts wakker van een raar geluid en wat bleek.......kerstboom om gesodemieterd!!! Gelukkig maar 2 ballen kapot, maar de meest ballen lagen er uit, de boom lag tegen de stoel aan en overal natuurlijk naalden en glasscherven. Ik kan dan dus écht niet meer slapen, dus daar stond ik
s 'morgens om 4.30 uur de hele boel weer op te tuigen en op te ruimen. De volgende ochtend visgaren gekocht en de boom met doorzichtig garen dus aan de vide ( balustrade) vast geknoopt, zo....dat kult me geen tweede keer!
Maar het is wel sfeervol in huis!!


Afgelopen weekend ook nog met een vriendin naar het Warm Winter Weekend in Arnhem geweest, was erg gezellig en sfeervol. Speedcarving met ijs gezien. Veel koren die mooi zongen, ice statues die al ontdooiden van het NK Icecarving en op het laatst Arnhem zingt de Top 2000 op het Jansplein bekeken en ook uit volle borst(en) meegezongen. Heel gezellig, maar wel koud!!!
En zoals elk jaar zelf de kerstkaart gemaakt en verstuurd
Als je hem niet hebt gehad, ook niet via Hyves.....hier is hij nog een keer.
Het is ook een bedankje voor iedereen die me dit jaar gesteund heeft, en dat waren héél veel mensen. Voor mezelf was het een mooie manier om dit jaar af te sluiten.Maak er een mooi kerstfeest van en een geweldige jaarwisseling....dat ga ik in ieder geval wel doen. Volgend jaar laat ik weer weten hoe het verder met me gaat!

Groetjes Hera

woensdag 18 november 2009

Wind door mijn eigen haren!!!

Dat is een tijd geleden!!! Reden: druk met van alles en nog wat.

- Herstel & Balans (H&B)
- Sporten
- Therapeutisch werken
- Huishouden
- Balkon winterklaar gemaakt
- Met foto's in de weer, op diverse fronten
- Bakken in mijn nieuwe oven
enzovoort!
Maar ik mag niet klagen hoor....het gaat best goed, eigenlijk nog niet helemaal snel genoeg naar mijn zin, maar ga ik te ver dan wordt ik wel "teruggefloten". Dan bekoop ik het gewoon met een flinke vermoeidheid. Helaas heb ook een klein beetje een oedeem arm, jammer maar niet helemaal te voorkomen, waarschijnlijk ontstaan door een lichte verkoudheid. Ik heb er verder weinig tot geen last van en ik kan er gelukkig bijna alles mee, maar kindjes op tillen op mijn werk wordt wel lastiger en moet ik maar niet doen.

De cursus H&B duurt nog 4 weken, dat zal in tijd wel gaan schelen, want dan ben je 3 dagdelen per week minder in de weer. Ik moet wel zeggen, dat ik daarna de groep waarschijnlijk nog ga missen ook, want je hebt een intensief en soms ook emotioneel contact met elkaar en we hebben ook écht wel heel veel plezier. Het is goed om samen bezig te zijn met verwerken, het helpt echt!
Het is zeker de tijd en het geld waard om daar aan deel te nemen.

Op dit moment werk ik 3x per week 4 uurtjes en dat is te doen, als ik mezelf wel goed in acht neem. Het is erg leuk om weer bezig te zijn met mijn vak eneh.........goed nieuws, ik ben aangenomen/geplaatst op de nieuwe kinder-woongroep(en) en in de tijd die ik nu op de groep werk kan en mag ik lekker allerlei voorbereidende werkzaamheden doen en regelen die ik met mijn ervaring in het "wonen" ook kan regelen, erg leuk om te doen!
Straks als alles opgestart is dan ga ik dus werken op een groep met ca. 8 kinderen, die daar dan wonen en niet meer logeren, dus voor de kinderen, maar ook voor mij meer structuur en continuïteit, en dat is iets wat ik na afgelopen jaar wel prettig vind, geeft toch wat meer overzichtelijkheid en, hoop ik, rust! Ikke blij en tevreden dat ik op deze manier lekker terug kan naar het werk.
Daarnaast moest ik ivm alle griepperikelen 2 weken geleden de gewone griepspuit halen en heb ik afgelopen maandag de eerste Mexicaanse griepspuit gehaald. Want ik heb dit jaar al van alles doorstaan......zou lullig zijn als ik nu doodziek zou worden van een Mexicaanse griep!!
En afgelopen weekend moest ik werken....ik was een van de hummeltjes op het werk aan het wassen, mijn "marmot"( Haarstuk) en mutsje scheef op het hoofd, en daar kreeg ik me er nog eens een flinke opvlieger bij met als gevolg dat het wel zo verschrikkelijk warm werd op mijn hoofd, dat ik besloot dat de uren van de "Marmot" geteld waren. Ik heb een vriendin gebeld, die kwam een half uur nadat ik thuis was mijn "Sinead O'Connor - kapsel" verven en vanaf dat moment waait de wind weer lekker fris door het spaarzame haar dat ik al weer heb. In Beneden Leeuwen de "vuurdoop" gehad, ik kwam daar een bekende tegen en die zei meteen dat het absoluut goed stond, wat de vriendinnen thuis ook al hadden gezegd!! Daarna naar Tiel geweest naar oud-cliënten en oud-collega's van me en ook daar niets dan positieve reacties. Dus de "marmot" is verleden tijd. Het is nog wel fris hoor, vooral met die storm vandaag, maar wel heel blij dat hij af is ( of de "marmot" met die windkracht wel op mijn hoofd was blijven zitten is ook nog maar de vraag, want door de haartjes die ik nu heb was alles veel gladder geworden, waardoor de "marmot" steeds verschoof) Maandag meteen ook Druten in gegaan en ik weet nu al niet beter meer!
( Wat Gerard Joling kan, kan ik ook!!)
Het zijn niet de meest mooie foto's, maar vooruit.......this is me als Sinead

Ik hoef in ieder geval nog niet bang te zijn dat mijn haar verward raakt, maar er moet al wel wat gel in!!!
Dit was het weer voor deze keer, binnenkort heb ik nog een controle in het ziekenhuis en in januari de eerste mammografie weer.....heel spannend!
Groetjes Hera