Zo ......... de tweede kuur heb ik ook al weer gehad. Ik ben weer niet ziek geweest, en ook nu ging het eigenlijk best goed.
Zondagavond, de avond vóór de kuur, eerst lekker gebarbecued en de Mexicaanse terrashaard aangehad....ontzettend gezelllig en zeer relaxed. Op maandagmorgen me eerst weer laten tapen en daarna thuis buiten op het terras lekker ontbeten. Wat is dat toch lekker, buiten eten en buiten leven!!
Om 11.00 uur samen met een vriendin in het ziekenhuis gearriveerd en daar bleek ik toch wel meer gespannen te zijn dan ik dacht. Bij de eerste kuur weet je nl. niet wat er gaat gebeuren en toen kreeg ik die allergische reactie en dat was allemaal heel heftig. Nu kreeg ik eerst het anti-allergiemiddel in het infuus, en moest daarna ca. een half uur wachten voor dat ik aangesloten werd aan het eerste van de drie infusen. Er was van te voren afgesproken dat ze het infuus eerst op "halve snelheid" in zouden laten lopen, vanwege die allergische reactie. Na ca. een half uur werd de snelheid van het infuus opgevoerd, maar het duurde geen 5 minuten of ik had weer een benauwd gevoel, kreeg het weer heet en het hele vervelende gevoel dat je de controle over jezelf kwijt raakt. Dit gemeldt en meteen werd het infuus weer op "halve snelheid" gezet. Er is nu dan ook besloten om de volgende kuren niets meer te proberen en standaard het eerste infuus er langzaam in te laten gaan. Gelukkig maar, dan maar wat langer er over doen, maar me wel nog enigzins prettig voelen.
Op de afdeling waar ik werd geholpen lag deze keer ook een lotgenote, die dezelfde kuren als ik krijg, maar die kreeg al de 4e kuur. Toevallig ben ik haar ook al eens bij de radiotherapie/bestralingen tegengekomen, en aangezien je in hetzelfde "schuitje" zit, valt er zat te kletsen. Haar echtgenoot heeft met stijgende verbazing naar al dat gekwebbel zitten luisteren en is er sinds afgelopen maandag van overtuigd dat al die chemische rotzooi ook het spraakcentrum in de hersenen op hol brengt. Ik denk daar natuurlijk anders over, want ik heb naar mijn idee, niet meer of minder dan normaal gekletst, en dat vond mijn vriendin uit ook.
Om 16.30 uur zat de drie infusen er weer in en konden we weer naar huis.
Daar samen nog een hapje gegeten, waarna mijn vriendin weer naar Amsterdam vertrok.
Maandagochtend bleek mijn diepvries al kapot te zijn, maar vanwege de kuur had ik daar voor nog niets kunnen regelen. Dinsdagmorgen de leverancier van de oude diepvries gebeld ( ik had hem pas 5 jaar) en uiteindelijk later meteen bij hen een nieuwe geregeld, die s'middags om 16.45 uur al weer bij mij in de keuken stond......en daar gaat het zuurverdiende vakantiegeld al weer!!!
Dat is wel zo balen, maar goed: je kunt niet zonder een goede diepvries. Ook meteen bij de verzekeringsmaatschappij de inhoud van de oude diepvries opgegeven, want dat had ik allemaal weg kunnen gooien.
Dinsdag ook nog een heel compleet digitaal trouwalbum besteld, waar ik het hele weekend mee bezig ben geweest om samen te stellen, en wat erg leuk is geworden. Ik benieuwd wat het bruidspaar er van vind.
En dan.......... begint het langzaam aan te "wiebelen" in je lijf.....onbestendig gevoel, lege maag die gevuld moet worden, anders wordt je wel misselijk, en een ontzettende droge mond. Vroeg naar bed gegaan met wat extra medicatie en een goede nacht gehad.
Woensdagmorgen zat ik al om 7.30 brood te eten, gewoon omdat dat het beste is en je daarmee voorkomt dat je helemaal gammel wordt. Het is eigenlijk het klassieke "katergevoel" wat ik vroeger had na een avond flink stappen en drinken: veel behoeft aan cola en vooral ook vette/ hartige dingen, zoals eieren etc. En normaal kun je jezelf dan misschien nog enigzins inhouden, maar bij mij werkt de Prednison daar ook nog eens extra bij, dus....ik blijf eten. Afgelopen kuur was ik 4 kilo aangekomen!! Afvallen tijdens de chemokuur..............mooi niet dus!! Maar goed, nu neem ik dan ipv een "Bosche bol" maar een beschuit met hollandse aardbeien zonder suiker, is net iets gezonder en zeker zo lekker. Maar jongens wat is het soms moeilijk, want ik kan echt van alles op!! En eet je niet dan wordt je weer zo licht in het hoofd en dat is een zeer onprettig gevoel.
Woensdagmorgen nog wat boodschappen gedaan, maar daarna kon ik er bij gaan liggen, want toen sloeg de vermoeidheid weer toe en moet je alles weer op een zeer laag pitje gaan doen, want anders kom je jezelf wel heel erg tegen. De rest van de woensdag dan ook op de bank gebivakkeerd.
Donderdagmorgen alweer een rondje door het dorp gelopen en s'middags nog met de auto naar Beuningen geweest om wat nieuwe diepvriesvulling in te slaan.
Over mijn "nieuwe haardracht" krijg ik trouwens alleen maar complimenten, iedereen vindt het heel natuurlijk staan en helemaal passend bij mij.
Vandaag was het wiebelige gevoel alweer een heel eind weg en daarom op de sportschool, op een zeer laag pitje, een kwartiertje gefietst en 25 minuten gelopen en niet te vergeten lekker koffie geleut, heel goed voor de sociale contacten. Nog wat andere oefeningen gedaan en eigenlijk ging dat allemaal best lekker, dus het vervelendste van de 2e kuur zit er weer op.....ik kan nu weer opbouwen tot de volgende kuur. Eenderde zit er op, nog 4 te gaan!!
Zo, nu ga ik zo mijn haar wassen.......heel gemakkelijk: even door een sopje slaan in de spoelbak, goed uitspoelen en klaar is Kees!!! Liggend laten drogen en morgen zit het meteen weer goed!!
Handig hè!
Groetjes Hera
vrijdag 29 mei 2009
dinsdag 19 mei 2009
Dag haren!!
Het is nu al weer meer dan 2 weken geleden, dat ik de eerste chemokuur gehad heb. Het gaat nog steeds heel goed, op een wat gammel gevoel op woensdag na de kuur na, heb ik weinig last gehad. Ik ben niet ziek en niet misselijk geweest. Wel moe, maar ook dat ging na een week al weer een stuk beter.
Afgelopen vrijdag heb ik een bruiloft gefotografeerd en dat ging goed. Om 6.30 uur was ik al op en ik ging s'nachts om 2.15 uur weer naar bed, maar toen was ik dan ook goed moe. Dat had weer als voordeel dat ik zaterdag en zondagnacht super lekker geslapen heb!! Was ook wel weer eens lekker. En het was een hele leuke bruiloft, waar ik ondanks dat het best vermoeiend was echt van heb genoten!!
Sinds vorige week al weer aan het sporten geslagen en dat gaat elke keer dat ik er kom weer beter......en het voelt supergoed. Ik hou me lekker aan wat het ziekenhuis zegt: de energie gebruiken voor leuke dingen en niet voor poetsen en dat soort zaken. Afgelopen donderdag heeft een kennis mijn huisje daarom gesopt en hoe....de "Ajax wervelwind" is langs geweest en daarvoor wil ik haar hierbij dan ook erg bedanken: het was zaterdag erg fijn om in een schoon huisje thuis te komen!!
Sinds zondagmiddag kon ik merken dat mijn haar uit ging vallen. Maar waren het zondag af en toe een paar haren, sinds gisteren ging het met het uur harder met de haaruitval. Vannacht zelfs met een mutsje op geslapen, want al die haren in bed vind ik niet zo fris. Gistermiddag de kapster opgebeld ( zoals afgesproken) dat het er nu toch maar af moet. Vanmorgen nog op de koffie op het werk geweest en boodschappen gedaan, maar wel met een pet over mijn haren heen, al was het alleen maar om ze een beetje bij elkaar te houden, want ik had het gevoel dat ze zo van mijn hoofd af zouden waaien. Erg lastig voor iemand die achter me rijdt; al die plukken haar van mij in zijn/haar gezicht !!!
Vanmiddag was het zover.....niet leuk, maar wel noodzakelijk. Met de tondeuse is alles er af gehaald en ben ik dus kaal. Maar met de Toupim op (haarband met haren), modelletje "Mies" en daar een muts of een pet overheen zie je bijna niet dat ik kaal ben. Het ziet er best natuurlijk uit. Ik vind het in ieder geval leuk en dat is het belangrijkste, ik red me zowel de komende maanden!!
A.s. maandag (25-05) de 2e chemokuur; ik ga er wel een beetje vanuit dat het net zo als de eerste keer gaat. Nu eerst nog een paar dagen genieten van het mooie weer, foto's uitzoeken op de computer en back-up's maken, dus ik hou mezelf wel bezig!!
Groetjes Hera
Afgelopen vrijdag heb ik een bruiloft gefotografeerd en dat ging goed. Om 6.30 uur was ik al op en ik ging s'nachts om 2.15 uur weer naar bed, maar toen was ik dan ook goed moe. Dat had weer als voordeel dat ik zaterdag en zondagnacht super lekker geslapen heb!! Was ook wel weer eens lekker. En het was een hele leuke bruiloft, waar ik ondanks dat het best vermoeiend was echt van heb genoten!!
Sinds vorige week al weer aan het sporten geslagen en dat gaat elke keer dat ik er kom weer beter......en het voelt supergoed. Ik hou me lekker aan wat het ziekenhuis zegt: de energie gebruiken voor leuke dingen en niet voor poetsen en dat soort zaken. Afgelopen donderdag heeft een kennis mijn huisje daarom gesopt en hoe....de "Ajax wervelwind" is langs geweest en daarvoor wil ik haar hierbij dan ook erg bedanken: het was zaterdag erg fijn om in een schoon huisje thuis te komen!!
Sinds zondagmiddag kon ik merken dat mijn haar uit ging vallen. Maar waren het zondag af en toe een paar haren, sinds gisteren ging het met het uur harder met de haaruitval. Vannacht zelfs met een mutsje op geslapen, want al die haren in bed vind ik niet zo fris. Gistermiddag de kapster opgebeld ( zoals afgesproken) dat het er nu toch maar af moet. Vanmorgen nog op de koffie op het werk geweest en boodschappen gedaan, maar wel met een pet over mijn haren heen, al was het alleen maar om ze een beetje bij elkaar te houden, want ik had het gevoel dat ze zo van mijn hoofd af zouden waaien. Erg lastig voor iemand die achter me rijdt; al die plukken haar van mij in zijn/haar gezicht !!!
Vanmiddag was het zover.....niet leuk, maar wel noodzakelijk. Met de tondeuse is alles er af gehaald en ben ik dus kaal. Maar met de Toupim op (haarband met haren), modelletje "Mies" en daar een muts of een pet overheen zie je bijna niet dat ik kaal ben. Het ziet er best natuurlijk uit. Ik vind het in ieder geval leuk en dat is het belangrijkste, ik red me zowel de komende maanden!!
A.s. maandag (25-05) de 2e chemokuur; ik ga er wel een beetje vanuit dat het net zo als de eerste keer gaat. Nu eerst nog een paar dagen genieten van het mooie weer, foto's uitzoeken op de computer en back-up's maken, dus ik hou mezelf wel bezig!!
Groetjes Hera
donderdag 7 mei 2009
De eerste chemo
Afgelopen maandag kreeg ik de eerste chemokuur. s'Morgens nog druk, druk, druk met van alles en nog wat, dus als een kip zonder kop door het dorp gevlogen om maar van alle "gemakken" voorzien te zijn de eerste dagen na de chemo.
Ook bij de fysiotherapie nog het tape op buik- en rugwand laten zetten.
Ons mam was er al toen ik weer terug kwam uit het dorp, dus samen nog koffie geleut tot dat de taxi kwam,want we moesten 0m 14.00 uur in het CWZ zijn.
In het ziekenhuis aangekomen kwam er ook nog een vriendin bij en samen zijn we naar de afdeling gegaan. Ik was enigzins gespannen, maar het moest toch, dus was ik ook "blij" dat het ging beginnen. Na een extra controle van de drie infuuszakken die ik toegediend zou krijgen bleek dat in de eerste zak het toe te dienen medicijn in 50 cc. vloeistof was opgelost in plaats van in 250cc., dus vijf keer te geconcentreerd! Er moest dus een nieuw infuus bij de apotheek besteld worden, waar we dus meer dan een uur op hebben moeten wachten.
Dus tegen 15.15 werd ik uiteindelijk aangesloten aan de juiste zak met de juiste dosering! Dan denk je .......nu kan het echt gaan beginnen. Het infuus ging lopen en binnen 30 seconden was ik zo rood als een tomaat en kreeg ik amper nog lucht en werd ik helemaal benauwd en angstig......een allergische reactie en wat voor een!! Wat was dat eng! Alles werd weer meteen stop gezet en door gespoeld met een "neutrale" oplossing. Wat een akelige ervaring was dat, gadver! Het zal ook eens een keer "normaal" verlopen.
Na ca. een half uur kreeg een anti-allergiemiddel toegediend en daarna moest ik nog een half uur wachten. Om 16.15 werd nogmaals aangesloten en werd het infuus op de halve snelheid langzaam toegediend. De verpleegkundige heeft drie kwartier strak naast mijn bed gezeten, maar dankzij het anti-allergiemiddel ging het nu wel goed. Omdat het inmidels tegen 17.00 uur liep ben ik overgebracht naar een verpleegafdeling waar ik op een bed kon gaan liggen ( in plaats van op een ligstoel) Nadat de eerste zak met infuus er in zat ( duurde ca 2 uur) moest dat eerst nog weer doorgespoeld worden, en ook dat duurde weer ongeveer een uur. Daarna nog 2 zakken toegediend gekregen, maar die gingen heel wat sneller en uiteindelijk was ik om 20.30 uur klaar.
s'Avonds nog visite gehad van een vriendin die twee kroketten voor me meegenomen had, want na al dat gedoe had ik wel zin in iets hartigs.
Van alle spanning was ik wel erg moe, dus uiteindelijk wel bijtijds naar bed gegaan.
Dinsdagmorgen werd ik vroeg wakker, niet wetende wat ik nou eigenlijk moest voelen. Zoiets raars.....je weet niet waar je op moet gaan zitten wachten en wat je zult gaan voelen met al die chemische rotzooi in je lijf. Maar ik voelde nog maar bar weinig, dus hebben we een lekker ontbijtje gemaakt, ons mam en ik.
Daarna was het wachten, want tussen 9.00 en 13.00 uur zouden er injecties ( "oppepping" van het beenmerg) geleverd worden. Zo vervelend, dat je daar op moet gaan zitten wachten. Op een gegeven moment zei ik tegen ons mam; ik ga mijn eigen vast helemaal in orde maken en als dan die spuiten er zijn dan gaan we daarna meteen het dorp in, ik heb geen zin om te gaan zitten wachten of ik misschien wel ziek, zwak of misselijk word. Tegen 11.30 werden de spuiten geleverd en zijn we daarna het dorp ingelopen. Nieuwe tas gescoord ( compensatieaankoop......heel verleidelijk) en door het hele dorp gelopen met onze nieuwe tassen op wieltjes ( ons mam heeft er ook een gekocht) achter ons aan!!
Bij de lunchroom een broodje gegeten, het smaakte nog steeds en warme chocomel met slagroom op! Alles smaakt nog gewoon en of het nu aan de tape lag in combinatie met tabletjes weet ik niet, maar ik was nog steeds niet misselijk. Wel kon ik merken dat ik vermoeid ben, dus s'middags op de bank lekker liggen slapen.
s'Avonds notabene pannenkoeken gebakken, want daar hadden we allebei zin in en ook dat smaakte nog steeds goed.
Alleen had ik intussen wel een hele droge mond gekregen, dus veel dorst.
De wijkverpleegkundige heeft de eerste beenmerginjectie ter waarde van € 1520,00 gezet. Ze bleek een oud-collega te zijn nog van meer dan 10 jaar geleden, dus bijgebept en koffie gedronken, was nog gezellig ook. Zij vertelde wel dat de eventuele ziekteverschijnselen ook nog op de 2e of 3e dag kunnen komen, en dat ik van deze injectie na enkele dagen "botpijn" kon krijgen. Om 22.30 uur naar bed gegaan en weer prima geslapen.
Na, alweer een lekker ontbijtje samen met ons mam, nog wat boodschappen gedaan; wat kant en klaar maaltijden gekocht bij de Puiflijkse groenteboer, zodat ik niet zelf hoef te koken, maar wel een gezonde maaltijd naar binnen krijg. Wat verse salade erbij gedaan, lekker toch!!
Van ons mam heb ik een oorthermometer kado gekregen, omdat ik nu de temperatuur goed moet blijven controleren, ivm infectiegevaar en dat gedoe met een gewone thermometer is dan toch wel lastig, dus ik ben er erg blij mee......scheelt een hoop lastige toestanden!!
En geloof het of niet, maar als lunch hebben ons mam en ik een heerlijke "Bosche bol" van Bakker Vonk genuttigd.
Na de lunch is ons mam weer naar huis gegaan, voor haar was het natuurlijk ook best vermoeiend en spannend geweest.
Ik begon ook langzaam aan wel te merken dat ik alles op een zeer laag pitje moet doen, anders werd het "licht" in mijn hoofd, beetje tollen op de benen en je moet dan weer echt op adem komen, dus ik ben op de bank gaan liggen, heb tegen 18.00 uur een maaltijd in de magnetron gegooid en daar smakelijk van gegeten en daarna gewoon weer verder gerust.
Vanmorgen tot 8.30 uur op bed gelegen, toen ontbeten en gedoucht,
En wat kan ik verder nog vertellen. Na de hobbelige start van deze eerste chemokuur, met alle angst en schrik die daarbij kwam, is het daarna, tot nu toe, meegevallen. Ik moet mezelf aanpassen en alles kalm aan doen, maar ik ben niet ziek of misselijk geweest en ik heb niet hoeven overgeven. Dit is nog maar de eerste kuur en ik weet dat naarmate er meer kuren volgen er een redelijk grote kans is dat het per kuur erger kan worden, maar dat hoeft niet. Dit heb ik in ieder geval gehad, met niet al te veel problemen. Ook de droge mond lijkt alweer wat minder te worden, maar als dat het is, dan doe ik daar niet moeilijk over.....gewoon wat extra drinken. De gewrichten worden inmiddels wel wat gevoeliger, maar daar heb ik al zo lang last van, daar ben ik wel wat aan gewend.
Dus....de eerste kuur zit erop, nog 5 te gaan. Waarschijnlijk binnen 3 weken zal ik mijn haren gaan verliezen. Hier ben ik ook al op voorbereid, de kapster komt zodra het eerst haar uitvalt alles eraf halen met de tondeuse en dat gaat mijn "Toupim" ( Model Mies..hahaha) op met de pet er over heen. Van de week aan ons mam en vriendinnen al een demonstratie weggeven en die vinden het er leuk en best natuurlijk er uit zien, dus dat komt ook goed. En het is tenslotte maar tijdelijk.
Zo .....ik wandel dadelijk maar eens op mijn dooie gemakkie naar het dorp en ga wat boodschappen doen.
Groetjes Hera
Ook bij de fysiotherapie nog het tape op buik- en rugwand laten zetten.
Ons mam was er al toen ik weer terug kwam uit het dorp, dus samen nog koffie geleut tot dat de taxi kwam,want we moesten 0m 14.00 uur in het CWZ zijn.
In het ziekenhuis aangekomen kwam er ook nog een vriendin bij en samen zijn we naar de afdeling gegaan. Ik was enigzins gespannen, maar het moest toch, dus was ik ook "blij" dat het ging beginnen. Na een extra controle van de drie infuuszakken die ik toegediend zou krijgen bleek dat in de eerste zak het toe te dienen medicijn in 50 cc. vloeistof was opgelost in plaats van in 250cc., dus vijf keer te geconcentreerd! Er moest dus een nieuw infuus bij de apotheek besteld worden, waar we dus meer dan een uur op hebben moeten wachten.
Dus tegen 15.15 werd ik uiteindelijk aangesloten aan de juiste zak met de juiste dosering! Dan denk je .......nu kan het echt gaan beginnen. Het infuus ging lopen en binnen 30 seconden was ik zo rood als een tomaat en kreeg ik amper nog lucht en werd ik helemaal benauwd en angstig......een allergische reactie en wat voor een!! Wat was dat eng! Alles werd weer meteen stop gezet en door gespoeld met een "neutrale" oplossing. Wat een akelige ervaring was dat, gadver! Het zal ook eens een keer "normaal" verlopen.
Na ca. een half uur kreeg een anti-allergiemiddel toegediend en daarna moest ik nog een half uur wachten. Om 16.15 werd nogmaals aangesloten en werd het infuus op de halve snelheid langzaam toegediend. De verpleegkundige heeft drie kwartier strak naast mijn bed gezeten, maar dankzij het anti-allergiemiddel ging het nu wel goed. Omdat het inmidels tegen 17.00 uur liep ben ik overgebracht naar een verpleegafdeling waar ik op een bed kon gaan liggen ( in plaats van op een ligstoel) Nadat de eerste zak met infuus er in zat ( duurde ca 2 uur) moest dat eerst nog weer doorgespoeld worden, en ook dat duurde weer ongeveer een uur. Daarna nog 2 zakken toegediend gekregen, maar die gingen heel wat sneller en uiteindelijk was ik om 20.30 uur klaar.
s'Avonds nog visite gehad van een vriendin die twee kroketten voor me meegenomen had, want na al dat gedoe had ik wel zin in iets hartigs.
Van alle spanning was ik wel erg moe, dus uiteindelijk wel bijtijds naar bed gegaan.
Dinsdagmorgen werd ik vroeg wakker, niet wetende wat ik nou eigenlijk moest voelen. Zoiets raars.....je weet niet waar je op moet gaan zitten wachten en wat je zult gaan voelen met al die chemische rotzooi in je lijf. Maar ik voelde nog maar bar weinig, dus hebben we een lekker ontbijtje gemaakt, ons mam en ik.
Daarna was het wachten, want tussen 9.00 en 13.00 uur zouden er injecties ( "oppepping" van het beenmerg) geleverd worden. Zo vervelend, dat je daar op moet gaan zitten wachten. Op een gegeven moment zei ik tegen ons mam; ik ga mijn eigen vast helemaal in orde maken en als dan die spuiten er zijn dan gaan we daarna meteen het dorp in, ik heb geen zin om te gaan zitten wachten of ik misschien wel ziek, zwak of misselijk word. Tegen 11.30 werden de spuiten geleverd en zijn we daarna het dorp ingelopen. Nieuwe tas gescoord ( compensatieaankoop......heel verleidelijk) en door het hele dorp gelopen met onze nieuwe tassen op wieltjes ( ons mam heeft er ook een gekocht) achter ons aan!!
Bij de lunchroom een broodje gegeten, het smaakte nog steeds en warme chocomel met slagroom op! Alles smaakt nog gewoon en of het nu aan de tape lag in combinatie met tabletjes weet ik niet, maar ik was nog steeds niet misselijk. Wel kon ik merken dat ik vermoeid ben, dus s'middags op de bank lekker liggen slapen.
s'Avonds notabene pannenkoeken gebakken, want daar hadden we allebei zin in en ook dat smaakte nog steeds goed.
Alleen had ik intussen wel een hele droge mond gekregen, dus veel dorst.
De wijkverpleegkundige heeft de eerste beenmerginjectie ter waarde van € 1520,00 gezet. Ze bleek een oud-collega te zijn nog van meer dan 10 jaar geleden, dus bijgebept en koffie gedronken, was nog gezellig ook. Zij vertelde wel dat de eventuele ziekteverschijnselen ook nog op de 2e of 3e dag kunnen komen, en dat ik van deze injectie na enkele dagen "botpijn" kon krijgen. Om 22.30 uur naar bed gegaan en weer prima geslapen.
Na, alweer een lekker ontbijtje samen met ons mam, nog wat boodschappen gedaan; wat kant en klaar maaltijden gekocht bij de Puiflijkse groenteboer, zodat ik niet zelf hoef te koken, maar wel een gezonde maaltijd naar binnen krijg. Wat verse salade erbij gedaan, lekker toch!!
Van ons mam heb ik een oorthermometer kado gekregen, omdat ik nu de temperatuur goed moet blijven controleren, ivm infectiegevaar en dat gedoe met een gewone thermometer is dan toch wel lastig, dus ik ben er erg blij mee......scheelt een hoop lastige toestanden!!
En geloof het of niet, maar als lunch hebben ons mam en ik een heerlijke "Bosche bol" van Bakker Vonk genuttigd.
Na de lunch is ons mam weer naar huis gegaan, voor haar was het natuurlijk ook best vermoeiend en spannend geweest.
Ik begon ook langzaam aan wel te merken dat ik alles op een zeer laag pitje moet doen, anders werd het "licht" in mijn hoofd, beetje tollen op de benen en je moet dan weer echt op adem komen, dus ik ben op de bank gaan liggen, heb tegen 18.00 uur een maaltijd in de magnetron gegooid en daar smakelijk van gegeten en daarna gewoon weer verder gerust.
Vanmorgen tot 8.30 uur op bed gelegen, toen ontbeten en gedoucht,
En wat kan ik verder nog vertellen. Na de hobbelige start van deze eerste chemokuur, met alle angst en schrik die daarbij kwam, is het daarna, tot nu toe, meegevallen. Ik moet mezelf aanpassen en alles kalm aan doen, maar ik ben niet ziek of misselijk geweest en ik heb niet hoeven overgeven. Dit is nog maar de eerste kuur en ik weet dat naarmate er meer kuren volgen er een redelijk grote kans is dat het per kuur erger kan worden, maar dat hoeft niet. Dit heb ik in ieder geval gehad, met niet al te veel problemen. Ook de droge mond lijkt alweer wat minder te worden, maar als dat het is, dan doe ik daar niet moeilijk over.....gewoon wat extra drinken. De gewrichten worden inmiddels wel wat gevoeliger, maar daar heb ik al zo lang last van, daar ben ik wel wat aan gewend.
Dus....de eerste kuur zit erop, nog 5 te gaan. Waarschijnlijk binnen 3 weken zal ik mijn haren gaan verliezen. Hier ben ik ook al op voorbereid, de kapster komt zodra het eerst haar uitvalt alles eraf halen met de tondeuse en dat gaat mijn "Toupim" ( Model Mies..hahaha) op met de pet er over heen. Van de week aan ons mam en vriendinnen al een demonstratie weggeven en die vinden het er leuk en best natuurlijk er uit zien, dus dat komt ook goed. En het is tenslotte maar tijdelijk.
Zo .....ik wandel dadelijk maar eens op mijn dooie gemakkie naar het dorp en ga wat boodschappen doen.
Groetjes Hera
Abonneren op:
Posts (Atom)
