De eerste chemo

Afgelopen maandag kreeg ik de eerste chemokuur. s'Morgens nog druk, druk, druk met van alles en nog wat, dus als een kip zonder kop door het dorp gevlogen om maar van alle "gemakken" voorzien te zijn de eerste dagen na de chemo.
Ook bij de fysiotherapie nog het tape op buik- en rugwand laten zetten.
Ons mam was er al toen ik weer terug kwam uit het dorp, dus samen nog koffie geleut tot dat de taxi kwam,want we moesten 0m 14.00 uur in het CWZ zijn.

In het ziekenhuis aangekomen kwam er ook nog een vriendin bij en samen zijn we naar de afdeling gegaan. Ik was enigzins gespannen, maar het moest toch, dus was ik ook "blij" dat het ging beginnen. Na een extra controle van de drie infuuszakken die ik toegediend zou krijgen bleek dat in de eerste zak het toe te dienen medicijn in 50 cc. vloeistof was opgelost in plaats van in 250cc., dus vijf keer te geconcentreerd! Er moest dus een nieuw infuus bij de apotheek besteld worden, waar we dus meer dan een uur op hebben moeten wachten.

Dus tegen 15.15 werd ik uiteindelijk aangesloten aan de juiste zak met de juiste dosering! Dan denk je .......nu kan het echt gaan beginnen. Het infuus ging lopen en binnen 30 seconden was ik zo rood als een tomaat en kreeg ik amper nog lucht en werd ik helemaal benauwd en angstig......een allergische reactie en wat voor een!! Wat was dat eng! Alles werd weer meteen stop gezet en door gespoeld met een "neutrale" oplossing. Wat een akelige ervaring was dat, gadver! Het zal ook eens een keer "normaal" verlopen.
Na ca. een half uur kreeg een anti-allergiemiddel toegediend en daarna moest ik nog een half uur wachten. Om 16.15 werd nogmaals aangesloten en werd het infuus op de halve snelheid langzaam toegediend. De verpleegkundige heeft drie kwartier strak naast mijn bed gezeten, maar dankzij het anti-allergiemiddel ging het nu wel goed. Omdat het inmidels tegen 17.00 uur liep ben ik overgebracht naar een verpleegafdeling waar ik op een bed kon gaan liggen ( in plaats van op een ligstoel) Nadat de eerste zak met infuus er in zat ( duurde ca 2 uur) moest dat eerst nog weer doorgespoeld worden, en ook dat duurde weer ongeveer een uur. Daarna nog 2 zakken toegediend gekregen, maar die gingen heel wat sneller en uiteindelijk was ik om 20.30 uur klaar.

s'Avonds nog visite gehad van een vriendin die twee kroketten voor me meegenomen had, want na al dat gedoe had ik wel zin in iets hartigs.
Van alle spanning was ik wel erg moe, dus uiteindelijk wel bijtijds naar bed gegaan.

Dinsdagmorgen werd ik vroeg wakker, niet wetende wat ik nou eigenlijk moest voelen. Zoiets raars.....je weet niet waar je op moet gaan zitten wachten en wat je zult gaan voelen met al die chemische rotzooi in je lijf. Maar ik voelde nog maar bar weinig, dus hebben we een lekker ontbijtje gemaakt, ons mam en ik.
Daarna was het wachten, want tussen 9.00 en 13.00 uur zouden er injecties ( "oppepping" van het beenmerg) geleverd worden. Zo vervelend, dat je daar op moet gaan zitten wachten. Op een gegeven moment zei ik tegen ons mam; ik ga mijn eigen vast helemaal in orde maken en als dan die spuiten er zijn dan gaan we daarna meteen het dorp in, ik heb geen zin om te gaan zitten wachten of ik misschien wel ziek, zwak of misselijk word. Tegen 11.30 werden de spuiten geleverd en zijn we daarna het dorp ingelopen. Nieuwe tas gescoord ( compensatieaankoop......heel verleidelijk) en door het hele dorp gelopen met onze nieuwe tassen op wieltjes ( ons mam heeft er ook een gekocht) achter ons aan!!

Bij de lunchroom een broodje gegeten, het smaakte nog steeds en warme chocomel met slagroom op! Alles smaakt nog gewoon en of het nu aan de tape lag in combinatie met tabletjes weet ik niet, maar ik was nog steeds niet misselijk. Wel kon ik merken dat ik vermoeid ben, dus s'middags op de bank lekker liggen slapen.
s'Avonds notabene pannenkoeken gebakken, want daar hadden we allebei zin in en ook dat smaakte nog steeds goed.
Alleen had ik intussen wel een hele droge mond gekregen, dus veel dorst.
De wijkverpleegkundige heeft de eerste beenmerginjectie ter waarde van € 1520,00 gezet. Ze bleek een oud-collega te zijn nog van meer dan 10 jaar geleden, dus bijgebept en koffie gedronken, was nog gezellig ook. Zij vertelde wel dat de eventuele ziekteverschijnselen ook nog op de 2e of 3e dag kunnen komen, en dat ik van deze injectie na enkele dagen "botpijn" kon krijgen. Om 22.30 uur naar bed gegaan en weer prima geslapen.

Na, alweer een lekker ontbijtje samen met ons mam, nog wat boodschappen gedaan; wat kant en klaar maaltijden gekocht bij de Puiflijkse groenteboer, zodat ik niet zelf hoef te koken, maar wel een gezonde maaltijd naar binnen krijg. Wat verse salade erbij gedaan, lekker toch!!
Van ons mam heb ik een oorthermometer kado gekregen, omdat ik nu de temperatuur goed moet blijven controleren, ivm infectiegevaar en dat gedoe met een gewone thermometer is dan toch wel lastig, dus ik ben er erg blij mee......scheelt een hoop lastige toestanden!!
En geloof het of niet, maar als lunch hebben ons mam en ik een heerlijke "Bosche bol" van Bakker Vonk genuttigd.
Na de lunch is ons mam weer naar huis gegaan, voor haar was het natuurlijk ook best vermoeiend en spannend geweest.
Ik begon ook langzaam aan wel te merken dat ik alles op een zeer laag pitje moet doen, anders werd het "licht" in mijn hoofd, beetje tollen op de benen en je moet dan weer echt op adem komen, dus ik ben op de bank gaan liggen, heb tegen 18.00 uur een maaltijd in de magnetron gegooid en daar smakelijk van gegeten en daarna gewoon weer verder gerust.

Vanmorgen tot 8.30 uur op bed gelegen, toen ontbeten en gedoucht,
En wat kan ik verder nog vertellen. Na de hobbelige start van deze eerste chemokuur, met alle angst en schrik die daarbij kwam, is het daarna, tot nu toe, meegevallen. Ik moet mezelf aanpassen en alles kalm aan doen, maar ik ben niet ziek of misselijk geweest en ik heb niet hoeven overgeven. Dit is nog maar de eerste kuur en ik weet dat naarmate er meer kuren volgen er een redelijk grote kans is dat het per kuur erger kan worden, maar dat hoeft niet. Dit heb ik in ieder geval gehad, met niet al te veel problemen. Ook de droge mond lijkt alweer wat minder te worden, maar als dat het is, dan doe ik daar niet moeilijk over.....gewoon wat extra drinken. De gewrichten worden inmiddels wel wat gevoeliger, maar daar heb ik al zo lang last van, daar ben ik wel wat aan gewend.

Dus....de eerste kuur zit erop, nog 5 te gaan. Waarschijnlijk binnen 3 weken zal ik mijn haren gaan verliezen. Hier ben ik ook al op voorbereid, de kapster komt zodra het eerst haar uitvalt alles eraf halen met de tondeuse en dat gaat mijn "Toupim" ( Model Mies..hahaha) op met de pet er over heen. Van de week aan ons mam en vriendinnen al een demonstratie weggeven en die vinden het er leuk en best natuurlijk er uit zien, dus dat komt ook goed. En het is tenslotte maar tijdelijk.
Zo .....ik wandel dadelijk maar eens op mijn dooie gemakkie naar het dorp en ga wat boodschappen doen.

Groetjes Hera