Een rare week!

Een week geleden mocht ik weer een bruiloft fotograferen, een drukke, maar wel mooie dag. Het weer was goed, na twee dagen van stortregens, wel fris, maar droog en grotendeels zonnig.
Ca. 750 foto's gemaakt, dus er zitten wel een paar goede tussen.
S'avonds kreeg ik alleen niet zo'n leuk bericht tijdens het avondfeest van de bruiloft; mijn tante was overleden. Zo raar om te horen, want het ging zo goed met haar na de hartoperatie, dus dat was wel even "slikken".

Omdat ik op maandag 15 juni de derde kuur kreeg had ik mijn verjaardag ( 17-06) vieren al verplaatst naar zondag 14 juni, omdat ik nu uit ervaring weet, dat de woensdag na de kuur de meest vervelende dag is. De nacht na de bruiloft kwam ik om 02.15 uur helemaal "gesloopt thuis" en kon ondanks de vermoeidheid de slaap niet vatten met als gevolg, dat ik zaterdag dus helemaal moe was en toch nog van alles moest doen. Je kent het wel; verjaardagsboodschappen, waarbij je altijd veel te veel in huis haalt en drie dagen na het feestje ik weet niet hoeveel weg moet gooien.
Omdat ik s'avonds op de bruiloft lekker gepimpeld had, had ik de auto in Dreumel laten staan ( ca. 15 kilometer van Druten), dus die moest zaterdags ook eerst nog opgehaald worden. Van Dreumel ben ik eerst naar Wamel gereden, waar mijn overleden tante woonde en ben bij mijn neef op bezoek gegaan, ons mam en mijn oudste zus en een tante en oom met een nichtje waren daar ook. Mooie herinneringen opgehaald en verder eigenlijk alleen maar gezeten, ikke dan, de rest van de familie heeft zich nuttig beziggehouden en ik heb alleen maar gezeten.
Uiteindelijk de moed bij elkaar verzameld en toch maar die vervelende verjaardagsboodschappen gedaan en inderdaad weer te veel ingeslagen, maar goed, als je te weinig hebt staat ook zo raar.
Zaterdagavond helemaal moe al vroeg naar bed gegaan en ik heb me toch lekker geslapen, heerlijk.

Zondagmorgen het huisje een beetje aan kant gemaakt en met nam het balkon helemaal opgeruimd, want Piet Paulusma had beloofd dat het 22 graden zou worden en er af en toe een buitje kon komen. Nou is mijn balkon lekker helemaal overkapt, dus dacht ik alles mooi buiten te vieren, want met 22 graden moet dat kunnen.
Om 10.00 uur zat ik te wachten op mijn petekind, dat een handje zou komen helpen, maar die had samen met vriendje, broer en zusje de route naar Druten iets anders uitgestippeld dan de bedoeling was. Via Apeldoorn naar Druten vanuit de Achterhoek......tja dan ben je wel wat langer onderweg!! Maar gelukkig kwam alle visite mooi verdeeld over de hele dag en werd de afwas ( ik heb nl. géén afwasmachine) geregeld bijgehouden door dierbare familieleden.
Alleen startte we het feestje buiten, moesten we tegen 13.30 uur toch echt naar binnen, want dat buitje dat volgens Piet Paulusma af en toe zou komen, bleek één lange regenbui die om 9.45 uur begon en pas om 16.00 uur stopte!!! Om 16.15 uur alles weer naar buiten verplaatst en later de terrashaard nog aangedaan. Leuke, rustige verjaardag gehad en s'avonds om 20.00 uur was alles weer helemaal opgeruimd en schoon, dat moest ook wel, want s'maandags moest ik weer naar het ziekenhuis voor de chemo.

Maandagmorgen om 11.30 uur moest ik in het ziekenhuis zijn. Dit keer ging er een vriendin uit Druten mee en kwam er s'middags nog een vriendin uit Druten er in het ziekenhuis bij.
Om 16.45 uur was ik met de 3 (takke) kuren weer klaar en ben ik samen met die vriendin uit Druten nog een hapje gaan eten. Daat eten viel niet echt heel lekker, ik ben er niet ziek van geweest, maar kreeg er een onwijs opgeblazen gevoel door en dat gevoel is eigenlijk de eerste drie à vier dagen niet meer weg gegaan.

Dinsdagavond naar de avondwake van mijn tante geweest samen met ons mam en mijn zus en zwager, voor wie ik gekookt had en die eerst lekker ( dat hebben ze in ieder geval wel gezegd) bij mij gegeten hadden. Het was een mooie dienst, die recht deed aan mijn tante.

Woensdagochtend, mijn verjaardag dus, maar daar heb je dan ook helemaal geen idee meer van. Ik ben ik niet naar de kerk gegaan voor de uitvaart, maar om 11.45 uur wel naar Beuningen gereden voor de crematie. Enigzins wiebelig en "brak", maar toch ging dat wel goed, en ik ben blij dat ik dat in ieder geval nog wel heb kunnen doen. Om 13.30 uur weer thuis en toen was ik wel zo gaar als een klontje boter.
Het zal wel door de nogal vreemde situatie zijn gekomen, met de crematie etc. , maar het nare gevoel wat ik van de andere 2 kuren kende, was dit keer toch wel iets erger en nadrukkelijker aanwezig. Weinig eetlust en toch moet je eten, want anders word je echt ziek en alle geuren, geluiden etc. komen 3x zo erg binnen en kun je slecht verdragen. Daarnaast heb ik geregeld een soort van "opvliegers", want door de chemische rotzooi is ook de cyclus gewoon compleet verstoord en kom je (tijdelijk) in de overgang!! Nee, het was geen pretje, dus ik lag om 20.30 uur op bed met de nodige slaapmedicatie.

Bij deze wil ik wel iedereen bedanken, die mij lieve verjaardagkaartjes en krabbels op Hyves hebben gestuurd. Er zijn zo veel lieve, ontroerende woorden geschreven en ik heb daar zo lekker een tijdje om zitten huilen, dat deed me echt goed! En ook het cadeautje van mijn nichtje was erg bijzonder, ook daar hield ik het niet droog bij.

Donderdagmorgen ging het wel een beetje beter, dus vol goede moed aan de wandeling door het dorp begonnen en dat ging gelukkig ook goed. Koffiepauze op het terras en daarna weer verder. En dat blijkt eens te meer weer dat bewegen de beste afleiding is en door het bewegen het gif sneller afgevoerd wordt en je je dus beter gaat voelen. Maar alles moest wel op een zeer laag pitje, want het klamme zweet brak me bij het minste of geringste weer uit.

Donderdagmiddag nog verjaardagsvisite gehad, en toen ging de telefoon; mijn petekind bleek te zijn geslaagd voor het VWO, en ja als peettante zijnde wil je dat natuurlijk wel belonen. Ik ben er toch naar toegegaan, en ik moet zeggen de afleiding van daar naar toe gaan deed me beter dan de hele dag thuis zitten.

Vrijdagmorgen alweer een beetje gesport op de sportschool, het hield nog niet over, maar toch lekker om weer bezig te zijn. Al met al een rare, emotionele week die een wat heftigere reactie op de chemo gaf dan die 2 keren daarvoor. Nu gaat het weer beter, ik voel me nog niet helemaal optimaal, maar dat gaat zienderogen vooruit. Ik ben op de helft.....nog 3 te gaan en ook dat zal me wel lukken, al hoop ik wel dat de volgende kuur wat rustiger verloopt.

Groetjes Hera

PS voor iedereen die wil weten wat een Toupim nu precies is en wat ik nu dus draag, kijk even naar het volgende filmpje!! www.depers.nl/pruik